Kişi ne zaman ve nasıl söz söyleyeceğini bilmeli ve sözün “hasını” söylemelidir. Sözün bir amacı olmalı, söz bir işe yaramalıdır. Günlük hayatta da sıkça kullandığımız gibi “laf olsun” babından sözler söylenmemelidir. Bütün davranışlarında sevgi ve iyilik fikrini hâkim kılmak isteyen insan, sözün de hedefinde güzellik ve faydanın olduğunu bilmelidir.
İnsanlar arasındaki en önemli iletişim vasıtalarından birisi olan söz veya konuşma insana büyük sorumluluklar yükler. Doğru ve yerinde bir söz insanın yüzünü ağartır, işlerini kolaylaştırır. Tersi olursa insanın başını ağrıtır, işlerini zora sürer. İnsanı vezir de rezil de eden iki dudak arasından çıkacak olan sözdür. “Söz ağızdan dirhemle, ölçüyle çıkmalı” buyurmuş tecrübe sahipleri. Çünkü söz yaydan çıkan ok gibidir. Geri dönüşü yoktur. Nereye, nasıl varacağını, etkisinin ne olacağını iyi hesap etmek gerekir.
“Bıçak yarası geçer, söz yarası geçmez” demişler. Sözün yara mı yoksa ufuk mu açacağını hesap edenler de sözü bin düşünüp bir söylemişler. Söz üstüne söylenmiş onlarca söz, söz söylemenin ya da gerektiğinde susmanın insan için ne derece önemli olduğunu da ortaya koymuştur. Hep söyleriz ya; yemek borusu bir boğum, nefes borusu yedi boğum diye. Söz söylerken yedi kere düşünüp, bir kere konuşacağız.İnsan bir söz söylemeden önce onu akıl ve gönül süzgecinden geçirmeli, iyice pişirmelidir. Zira gelişigüzel söylenen söz insan gönlünü yıkar, ilişkileri bozar. Bir söz ile umulmadık durumlarla da karşılaşabilir insan. Bir kelime ile yıkılanlar, yıllar geçse de onarılmaz kimi zaman. En güzeli odur ki, kişi ne zaman ve nasıl söz söyleyeceğini bilmeli ve sözün hasını söylemelidir.
Sözün bir amacı olmalı, bir işe yaramalıdır. Bütün davranışlarında sevgi ve iyilik fikrini hakim kılmak isteyen insan, sözün de hedefinde güzellik ve faydanın olduğunu bilmelidir. Söylenmiş olması için söylenmez söz. Laf olsun diye konuşmaktansa susmayı tercih etmek en güzelidir. Eğer susmaktan daha güzel şeyler söylenecekse tercih edilen konuşmak olmalı. Çünkü söz insanı dönüştürme, değiştirme aracıdır da aynı zamanda.
Bir kabın içinde olan neyse dışarıya taşan da odur. Düşünce, fikir ve duygularımızı sadece sözlerimizle dışarıya aktarabiliriz. Sözü söyleyen kişi, içinin aynasını da ortaya koyuyor demektir. İnsanı tanımanın, anlamanın en önemli yolu sözlerine bakmaktır. Çünkü dilden dökülenler kişinin düşünce ve duygularının açığa vurulmuş şeklidir. Hükümler susuldukça değil, konuşuldukça verilir insanlar hakkında. Ve sözlerin aynasında konuşanı seyrettikçe güzel ya da çirkinliğini seyretmiş oluruz. Devamı Yarın
Yorumlar kapalı.