Ortalık
toz duman, deyim yerindeyse göz gözü görmüyor. Haftalardır Suriye canisi
Esad’ın kurtarıp kurmaya çalıştığı butik Nusayri devletinin arka bahçesini
temizlemek için var gücüyle havadan karadan denizden saldırdığı Kuzetbatı Suriye’nin
1000 yıllık yerlisi olan Türkmen varlığını yoketmeye çalışan Rus hava gücü ilk
darbeyi Türk Silahlı Kuvvetlerinden yedi. 66 yıldır NATO tarafından, ne soğuk
savaş döneminde ne de Putin’in hayali Rusya Federasyonu merkezli İmparatorluk
çabalarına ilk ciddi çelmeyi Türkiye attı. 66 yıllık dönemdeki tüm gerilimli
zamanlara, didişmelere, dalaşmalara rağmen ilk kez bir Rus SU-24 tipi savaş
uçağı, 24 Kasım günü Türkmendağı’nın en stratejik noktalarından olan
Kızıldağ’daki Türkmen direnişçileri bombalarken sınırımızı ihlal etti ve Türk
F-16 savaş uçakları tarafından –daha önce ilan edilmiş olan angajman
kurallarını ihlal ettiği gerekçesiyle- vurularak düşürüldü.
Olayın
en kısa özeti bu. Rusya’dan, Türkiye’den, NATO’dan ve müttefikimiz olan ABD ve
Avrupa ülkelerinden yapılan açıklamalar, diplomatik çalkantılar bir tarafa,
üzerinde düşünülmeye değer iç gelişmelere bakıyorum. Olayın duyulmasının hemen
ardından iç siyasette hükümet muhalifi olan siyasi odaklar, kanaat önderleri,
gazete ve televizyonlar yine millilikten uzak bir tavır sergilediler. Gönül
isterdi ki, içteki tüm karşıtlıklar böylesi bir olayın çerçevesinde geçici
olarak askıya alınsın; devletimizin safında yer alan bir duruş sergilesinler.
Suriye’nin Türkmendağı çeperine serpiştirilmiş köylerde yaşayan Bayır-Bucak
Türkmenlerinin Suriye rejim askerleri, İran ve Lübnan Hizbullahının Şii
milisleri, Irak ve Afganistan’dan getirilen lejyoner Şii güçleri, terör örgütü
DHKP-C’nin Suriye kolu Mihraç Ural yönetimindeki “Acilciler”
gurubunun canileri ve Rusya’nın hem hava hem de deniz gücü ile destekli bir
soykırımla karşı karşıya bırakıldıkları böylesi kirli bir savaşta, Türkiye’nin
içeride paralize olmuş görüntüsü Türkmenleri kahrederken herhalde en çokta bu
çok bileşenli canileri sevindiriyordur.
2013
Gezi olaylarından bu yana, tek merkezden domine edilen gazete ve
televizyonlarla bunların paralelinde saf tutan siyasetçiler, kıvrana kıvrana
Rus tezlerinin savunuculuğu ile sanki devletimiz ortada hiçbir sebep yokken
başımızı derde sokmuş gibi kirli bir kara propagandanın aparatı olarak zihin
dünyamızı ifsad etmeye çalışıyorlar. Örneğin, olayın vuku bulduğu günün
akşamında Ülke tv’de Ak Parti Milletvekili Yasin Aktay ile CHP eski
Milletvekili deneyimli diplomat Faruk Loğoğlu’nun tartışmasını izledim;
Loğoğlu’nun duruşu, baştan sona katil Esad ve onu ayakta tutmaya çalışan kirli
ittifakın avukatlığı ile doluydu. Olayın ertesi günü Zaman gazetesi, birinci
sayfadan Rusya’nın “uçağımız Suriye sınırları içinde düşürüldü”
tezine haklılık kazandıracak çarpık yorumlarla çıktı. Ülkemiz Genelkurmay
Başkanlığının dünya kamuoyuna sunduğu “radar iz haritası”nı ise,
görmezden geldi. Bu örnekleri çoğaltmak için özel bir çabaya gerek yok. Şöyle
birazcık etrafınıza bakın bunlardan daha vahim onlarca örneği kolaylıkla görüp
tespit etmeniz mümkün.
Suriye’de
yaşanan onca acıya, mazeret uydurma, canilikleri masumlaştırma gayretindeki
beyinlere yazıklar olsun. Bu acıların en uç noktasına ulaşan Türkmen soykırımı
karşısındaki bu duyarsızlığı, iç siyasete malzeme yapma temayülündeki “devlet
tavrı” muhaliflerine de, kanaat önderlerine de, gazete ve televizyonlara
da yazıklar olsun. Ruhlarını şeytana satan canilerle kol kola, koyun koyuna
olanlara lanetler olsun diyorum.
Devam edecek…
Yorumlar kapalı.