Sözün özünde rıza varsa söz güçlü olur ve karşıya sirayet
eder ve etkisi altına alır. Buna mukabil kelamda rıza yoksa o sadece aktarımda
kalır ve tesir gücünü yitir. Gırtlaktan aşağı inmeyen ve kulak cidarlarına
çarpıp geri dönen sözler rızaya dair sözler değildir. “İnan ki inandırası”
düsturuyla hareket eden, Yaratan adına ve onun adıyla söz söyleyen kişiler, iş
yapanlar söz ve fiillerinde tesir bırakan kimselerdir. Bundan dolayı söz
sahibinindir. Eğer sahibi sözünden razıysa o sözün ulaşacağı yerlerde
derinlerdedir. Arifan konuştuklarında dinleyenlerde bir iz bırakırlar. Basit
gibi görünen cümleler kurarlar. Ama o sözlerin alıcıları çok olur.
Sabah
namazını kılamayan, Sünnetleri gelişi güze terk eden kişiler, nefis
mücahedesinden ne kadar bahsetseler etkileri dudak ile kulak arasında gidip
gelen lafızlardan ibaret olur. Rüyasında gördüğü bir rüyayı başkalarına anlatan
uykudaki insan gibidir. Yada kavanozun dışından bal yalayan kişinin
durumundadır. Başka bir ifade ile kasap dükkânındaki etleri dışardan görüp,
yalanan kedi durumundadır. Sözü senetten daha kati olan müminler, ne oldu da bu
gün iki mümin birbirlerine güvenmezler? Aralara atılan ayrık otları ve her
cümlenin altında bir hinlik bulan müneccim Müslümanlar ne zamandan beri
birbirlerinin kurdu oluverdiler?
Asr-ı
saadetten ve Ehl-i Beyt’ten bir tablodur. Hazret-i Fatma Annemiz anlatmaktadır:
“Ebu Talib’in vefatından sonra birgün sokaktan geçerken kâinatın sultanı
Hz Muhammed-ül Emin’in başına toprak döktüler. Resûlullah’ın başı-gözü toprak
içinde kaldı. Mukavemet edecek durumda değildi. Karşılıkta bulunmuş olsaydı,
başına çöreklenecek, kılıçlarıyla üzerine çullanacaklardı…” Resûlullah
evine çekildi. Küçücük bir çocuk olan Fatımaannnemiz O’nun mübarek başlarındaki
toprakları tarakla ya da mübarek elleriyle temizlerken hüngür hüngür ağladı.
“seni koruyacak bir koruman yok, seni koruyan kişilerin yok” dedi.
Resûlallah ise: “Ağlama kızım.
Allah beni o zalimlerin elinden kurtaracak, onları ise rezil rüsvay
edecektir.” diyerek gül goncasını teselli ediyor, sabrı öğretiyor,
razı olmayı anlatıyordu. Belki düşürüldüğü o durumdan rıza değildi mesele. Asıl
mesela Hakk’ın rızası uğruna meşakkate sabır ve rıza idi.
Aziz
dinin yolcusu bil ki, bu dinin uğrunda çektiğin ve çekeceğin tüm meşakkatler,
seni rıza törpüsüyle onarmaktan ibarettir.Demire mukavemet veren hem içindeki
suyu ve ısıtılıp ısıtılıp dövülmesidir. Şu dünyada tüm işlerin tıkır tıkır
gidiyor ve hiç ayağına diken batmıyorsa, yoluna hiç Şeytan çıkmıyorsa anla ki
sen terk edilmiş ve başkaları tarafından kuşatılmış belki de (Allah Korusun)
teslim alınmış biri olabilirsin. Mamafih, canını sıkan, önüne çıkan, iman ve
amelini çalmak için yollarına duranlar varsa sağlam yoldasın vesselam.
Yorumlar kapalı.