12 Eylül’de yapılan Anayasa değişikliği referandumunun sonuçları üzerinde tartışmalar aradan geçen günlere rağmen halen dinmiş değil. Her siyasi parti sonuçları kendi tabanının nabzına göre yorumlama gayreti içinde. Bu arada çocuksu komplo teorileri, gülünç senaryolar, koltuk koruma telaşı gibi bir sürü absürd söylemleri de bir tarafa bırakalım; işin özünü doğru tahlil etmek için önce Resmi gazetede yayınlanan kesin sonuçlara bakmakta yarar var. Sonra, herkes külahını önüne koysun, Yüksek Seçim Kurulu’nun ilan ettiği sonuçlardan kendi payına düşen dersleri çıkarsın.
Yüksek Seçim Kurulu (YSK), Anayasa değişikliğine ilişkin 12 Eylül’de yapılan referandumun resmi sonuçlarını açıkladı. Resmi Gazete’de yayımlanan sonuçlara göre referandumda yüzde 57.88 evet oyu verilirken; yüzde 42.12 de hayır oyu çıktı. Halk oylamasına katılım oranı ise yüzde 73.71 olarak gerçekleşti.
YSK’nın sonuçlarına göre gümrük kapıları hariç yurt içi seçmen kütüğünde kayıtlı olan 49 milyon 495 bin 493 seçmenden 38 milyon172 bin 800’ünün 151 bin 954 sandıkta oy kullandığı, kullanılan oyların 37 milyon 449 bin 300’ünün geçerli, 723 bin 500’ünün ise geçersiz sayıldı.
Yurt dışı seçmen kütüğünde kayıtlı 2 milyon 556 bin 335 seçmen, 25 gümrük kapısında 196 bin 299 seçmenin oy kullandığı, kullanılan oyların 194 bin 737’sinin geçerli, bin 562’sinin de geçersiz olduğu bildirildi. Yurt içi ve yurt dışı seçmen kütüğü dahil ülke genelinde 52 milyon 51 bin 828 kayıtlı seçmenden 38 milyon 369 bin 99’unun oy kullandığı, buna göre halk oylamasına katılım oranının yüzde 73.71 olduğu, kullanılan oylardan 37 milyon 644 bin 37 oyun geçerli, 725 bin 62 oyun geçersiz sayıldığı, geçerli oyların 21 milyon 787 bin 244 oyun evet oyu, 15 milyon 856 bin 793 oyun hayır oyu olduğu, evet oylarının geçerli oylara oranının yüzde 57.88; hayır oylarının geçerli oylara oranının yüzde 42.12 olduğu birleştirme tutanağına geçti.
Şimdi sıra geldi, siyasi partilerin bu oy kullanmayan 13.682.729 seçmenin gönlünü ve beynini nasıl kazanacaklarının hesabını yapmaya. Neredeyse tek başına iktidar alternatifi olabilecek sayısal bir kitlenin görmemezlikten gelinmesi, basiretsizlikten öte siyasi intihar olur.
Türkiye’de bu seçmen kitlesi kadar, hatta onu aşan sayıda(çoğu henüz seçmen olmayan 16 milyon) öğrenci olduğunu hesaba katarsak, bu iki kitlenin oylarına talip olacakların çok ciddi stratejiler geliştirmeleri, oluşturacakları farklı argümanlara kitleleri inandırmaları gerekir.
Bir örnek vermem gerekirse, yazımı yazmak için klavyemin başına oturduğumda ANKA ajansının internete düşen “Ücretsiz ders kitabının 7 yıllık maliyeti” başlıklı bir haberi dikkatimi çekti; Bakanlık kaynaklarına dayandırılan bol rakamlı akçeli hesaplar bir tarafa, sadece ilk 2 cümlesi bile vicdan ve izan sahibi herkesi düşündürmeye yetiyor. İşte o çarpıcı bilgi içeren 2 cümle; “Mili Eğitim Bakanlığı (MEB) “Ücretsiz Ders Kitabı Temini Projesi” kapsamında 2003-2004 Eğitim Öğretim yılından bu yana ne kadar para ödendiği resmi rakamlarla ortaya kondu./ Bakanlık, bu süre zarfında 2010-2011 Eğitim Öğretim yılı da dahil olmak üzere toplam 950 milyon 267 bin 133 adet kitap dağıtımı yaptı.”
Bir başka örnek; Yurt dışı seçmen kütüğünde kayıtlı 2 milyon 556 bin 335 seçmenden, 25 gümrük kapısında 196 bin 299 seçmenin oy kullandığı, kullanılan oyların 194 bin 737’sinin geçerli, bin 562’sinin de geçersiz olduğu bildirildi. 2,5 milyonu aşkın bir kitlenin %10’unun bile iradesi sandığa yansımıyorsa, burada alınacak çok tedbirler, özendirici ve ikna edici söylemlere ihtiyaç olduğu bir başka vakıa.
Bu durumda, iktidara talip olan siyasi partilerin bu ve buna benzer yenilik içeren projeler üzerinde şimdiden çalışmaya başlaması, toplumda yankı bulacak, hayatın zorlukları karşısında nefes almalarına yardımcı olacak yapılabilirliği/olabilirliği akla yatkın, dah geniş kitlelerce kabul görecek projelerini ve siyasi vizyonlarını ortaya koyma zamanı.
Yorumlar kapalı.