Kendisi ile tanışıklığımız Tosya da görev yaptığım dönemde daha sıkılaşmıştı. Ortak değerleri taşıdığımız ortamlarda sık sık karşılaştığımız gibi belli aralıklarla da ziyaretime gelirdi. Çay içip muhabbet ederdik. Bizim için iyi bir dost olmuştu. Kastamonu’nun yetiştirdiği kutlu bir büyük olan Mehmet Feyzi Efendi’nin ektiği tohumların meyvelerini Ali hocanın üzerinde görmek mümkündü. Gayretli samibi bir insan olarak tanıdım kendisini. İlmini muhafaza etmeye çalışıyor muhabbetini zinde tutmak için elinden geleni yapıyordu.
Ramazan gecelerinin vazgeçilmeziydi. Tosyadaki ramazan geleneklerinin müdavimi ve belki de son temsilcilerinden biriydi. Onu okuduğu ezan, kıldırdığı namaz, yaptığı müezzinliklerle bilirdik. Sadece bunlar mı? Elbette şiir okumasıyla, kuran tilaveti, mevlit, naat ve ilahilerle de süslerdi maneviyatımızı. Ramazan karşılama ve uğurlama ilahilerini tatlı sesinden zevkle dinlediğimiz zamanlar da olurdu…
Fikir insanıydı aynı zamanda. Müslüman Türk’ün vakarını ayakta tutmaya çalışırdı. İslam’ın tevazusuyla yoğrulmuş, içimizde bir yıldız gibi parlıyordu. Türk’ün Müslümana hizmetini önemser bir bayrak gibi dalgalanmasını arzu ederdi Ali ARPACI hocamız. Onun kutsal topraklara olan aşkını bilmeyenimiz yoktur. Zaman zaman umre ve hac yolcularına rehberlik ederdi. Mümkün olduğunca ömrünün geri kalan zamanını Kabe ve Ravzada geçirmek için çaba harcardı.
Vefasına bizzat şahidim. Memlekette başlayan o sıkı bağı hiç koparmadı. Aradan geçen onca yıl içinde vefalı davranmaktan hiç vazgeçmedi. Cuma ve kandillerde bizzat arardı. Utandırırdı her defasında önce davranarak. Mesaj atmak yerine konuşmayı yeğler. Hal hatır eder. “Şeyh Şaban’ı Veli diyarından, Hacı Recep Efendi Tosyasından ve Mehmet Feyzi Efendi toprağından Hacı Bayrım Veli memleketi Ankaraya” diyerek selam ve dua gönderirdi. Bir selam ve dua ile kalplerde manevi köprüler kurardı.
Hadisi Şerifte; “Nasıl yaşarsanız, öyle ölürsünüz” buyruluyor. İşte ispatı. Peygamber, sahabe ve evliya sevgisi ile yaşayanın son vedası. Hayatını doğruluk mücadelesi ve iyilik üzerine inşa etmiş bir kul olarak Rabbimizin huzuruna vardı. Onu tanıyan herkes, bu hakikatin canlı şahidi oldu. Çünkü hayat imtihanı, güzel bir ölümle taçlandı. Sevdiklerine bir kutlu mekânda kavuştu. Eminim sonsuz bir mutlulukla çıktı bu yolculuğa. Özlemleri vuslata dönüştü. Hayatı boyunca her adımında verdiği kulluk mücadelesi ve kutsal topraklara olan sevdası şerefli bir son ile tamamlandı.
Evet kıymetli insan, yaşarken dostlarını dualarından eksik etmediğin gibi öldükten sonra da dostlarının dualarında yaşayacağını bilirdin. Senin bu dünya yolculuğun Ravza’da en çok sevdiğin Peygamberinin (SAV) huzurunda ve bir Miraç akşamında son buldu. Arkanda iz bırakan bir hayat, dualarla anılacak bir isim ve Rabbine sunulacak temiz bir amel defteri bıraktın.
Mekânın şimdi Cennetül Bakidir. Hep iyilikle ve dualarla anacağız seni Ali ARPACI hocam. Fatiha ve rahmetle…
Yorumlar kapalı.