Bir şehrin sadece oruçla değil, ruhla ve hatıralarla da yoğrulduğu zamandır ramazanlar. O şehirde ramazan bir takvim yaprağı gibi gelip geçmez. Adeta toprağa sinmiş, ruhlara işlemiş, rüzgârla fısıldaşan bir hatıra gibi yaşanır. İlçemiz işte bu şehirlerden biridir. Tosya Ramazanları bize bir aynadır. Kaybettiğimiz değerleri, dostlukları, insanları ve göreneklerimizi hatırlatır. İnsanı insan yapan o küçük, sıcak dokunuşları. Çünkü modern dünya, tıpkı bir bıçak gibi keskindir. Her şeyi hızla tüketirken Tosya’da bir komşu hâlâ diğer komşusuna bir tabak yemek yolluyorsa, bir çocuk hâlâ teravih namazına koşuyorsa, tanıdıklar evlere iftar davetlisi olarak taşınıyorsa… Bu, bir direniştir. Ruhlarda yükselen bir değer ve bir o kadar da vazgeçilmez değil midir?
Tosya’da ramazan bir nehir gibidir. Çağın gelişimi karşısında yatağı değişse de, özü hep aynı kalır. İnsanı, toprağı, geleneği, kültürü ve inancı beslemek kadim bir yolculuktur. Gündüzleri aksakallı koca çınarların hatırası yaşar. Akşam olunca mahalle camilerinden yankılanan ezanla birlikte top sesi duyulur. İftar sofralarına konan bir tas keşkek ile mahalle fırınlarının sıcaklığı yüreklerde hissedilir. Çünkü bizde oruç, yalnızca aç kalmak değildir. Emek vermek, paylaşmak ve bereketi çoğaltmaktır. Buğday, soğan, salça ve etin fırın sıcaklığında sabırla pişip tok bir kıvama ulaştığı keşkek, yalnızca bir yemek değil kuşakları birbirine bağlayan bir köprünün adıdır. Eski zamanlardan bu güne bir kültür haline gelmiştir. Sabahtan fırına sürülen cabaların akşama kadar uzun bir zamana yayılarak pişmesinden örnek alır insanlar. Tıpkı fırın yemekleri gibi oruçlunun sabrı da insanı kıvama ulaştırır.
Ramazan’ın ilk gününden itibaren mahallelerde bir hareketlilik göze çarpar. Cabalara konulan yemek çeşitleri, iftar sofrasının menülerini hediye eder ramazanda. Ancak keşkek başkadır. Keşkek, Tosya’da iftar sofralarının baş tacıdır. Tabi ki tarhana çorbası da onun ikiz kardeşidir. Çarşı merkezinin fırınları ise ramazan’ın ruhunu taşımak için pide üretmek üzere yanar. Çocuklar için ellerinde tepsi ve taşıma sepetleriyle fırına gitmek ayrı bir heyecandır. Ömrün mazisine kayıt düşülen önemli bir ramazan hatırasıdır. Bu eylem sadece bir iş değil, aynı zamanda o mahallelerin ortak hikâyesine ortak olmaktır.
İftar vakti geldiğinde, sofrada toplanan yüzler muhabbeti simgeler. Çünkü Tosya’da ramazan, yalnızca açlığı gidermek değil, bir sofranın etrafında gönülleri de doyurmaktır. Bu vesileyle ramazan’ın huzuru şehrin üzerine dalga dalga yayılır…
Eğer bir gün ramazan ‘da Tosya’ya yolunuz düşerse iftar etmeden geçmeyin. Keşkeğin tadına bakın. Mahalle fırınlarının önünde durup sıcak yemeklerin kokusunu içinize çekin. Anlayın ki, burada Ramazan yalnızca bir ay değil, bir mirastır. Bir tas keşkekte, bir lokma ekmekte, dualarla yoğrulmuş yüzlerce yıllın hatırası saklıdır.
Aslında Tosya Ramazanları, kıssadan hisse kaparak dayanışma içinde bir ömrün nasıl yaşayacağını öğreten bir mekteptir. Burada zaman, pirinç taneleri gibi tek tek sayılır. Yaşanmışlıkların her anı ayrı bir güzel ve bir o kadar kıymetlidir. Güçlü geleneklerin her daim yaşamaya devam etmesi ve mübarek günlere ait coşkumuzun muhabbetle varlığını sürdürmesini diliyorum.
Yorumlar kapalı.