Pirincimizle ilgili yaşanan sorunların, su yetersizliğine bağlı olduğu açıklamalarına son dönemde sık sık şahit olmaya başladık. Pirinç sorunlarını tek bir sebebe bağlamanın doğru bir tespit olduğunu düşünmüyorum. Zira bizim çiftçilerimiz daha önceleri de su yetersizliği yaşamaktaydı! Lakin “keşik” denilen bir sıra sistemi ile bu soruna kendi arasında çözüm üretebiliyorlardı. Halen de devirli ekim sistemi ile hem pirinçlerini kurutmuyor, hem de paylaşımcı bir yöntem ve dayanışma içinde hasat sezonuna ulaşıyorlar. Elbette ki, daha fazla su olması demek, daha az zahmet demektir, buna bir itirazımız söz konusu olamaz…
Ancak, pirinç tarlalarının içinden gelen ve teorinin ötesin de pirinç yetiştirme deneyimcisi bir kişi olarak, sorunun sadece su olmadığını iyi biliyorum. Bana göre pirincin ana sorunu; ilk önce ithalata bağlı istikrarsız fiyat politikalarıdır. İkincisi ise pirinç ırklarının bozulması, kaybolması ve marka olmuş pirinç cinsleri üretemeyişimizdir. Diğer nedenler ise; pirinç fabrika sayısındaki düşüş ve yeni teknolojiye uyumsuzluk sonucunda fabrika veriminin düşük olması, hükümetlerin teşvik politikalarından pirinç çiftçisinin yararlanamaması temel sorunlardandır. Asıl üzerinde durulması gereken bir diğer husus ise; Tosya Pirincinin istenilen şekilde tanıtımının yapılamamasıdır. Atasözlerine konu olmuş bir şöhret düzeyindeyken, bugün yok olmaya yüz tutan Tosya Pirinci, kaderine terk edilmemelidir. Tedbir alınması ve kollektif çalışmalar yürütülmesi acil bir gereksinimdir. Festivaller düzenlemek, tanıtıma her ne kadar katsı sağlasa da entegre tesislerde paketlenmesi yapılamayan, albenisi ile parlak kalitede bir sunumu olmayan ve market reyonlarında yer almasını sağlayamadığımız bir pirinç, ancak iç tüketime hitap edebilecektir.
Sizin su sıkıntısı çekmeden yetiştirdiğiniz çeltik bile; fabrikanızda güzelce işlenemiyorsa, ürettiğiniz ürünü satamıyorsanız ve elinizde kalıyorsa, satabildiğiniz zamanlarda da ortaya çıkan fiyat emeğinizi karşılamıyorsa, sorunu su yetersizliğinde aramak, yanlış adrese yönelmek demek olmuyor mu? Hepsinin ötesinde hükümetlerin izlemiş olduğu pirinç ithalatı politikaları, her geçen gün de pirinç üreticisini adeta felç etmedi mi? İç piyasanın düşünülmediği, sürekli dışarıdan ithal pirincin geldiği, pirinç kotalarının devamlı düşürülerek genişletildiği ve ithalata konulan vergilerin kaldırılacak düzeye gerilediği bir tablo karşısında; Tosyalı pirinç üreticisinin yapabileceği sizce ne olabilir acaba?
Önceki zamanlarda en azından pirincin hasat sezonu geldiğinde 3 aylığına da olsa ithalat durduruluyordu. Yeni dönemde buna da dikkat edilmemektedir. Paketlenme işlemi düzenli yapılmış, kavrulmuş ve kurutulmuş, iri taneli Amerikan baldoları, Çin ve Japon pirinçleri karşısında; kıl ve naylon çuvallar içindeki kepekli Tosya Pirincinin, rekabet edebilme şansı var mıdır? Ne dersiniz? Halbuki Türkiye’de üretilen iç piyasadaki pirinç, kendi tüketimimize yetmediği halde çeltik üreticisinin pirincinin elinde kalması sizce de manidar değil midir?
İthal pirinç karşısında rekabet gücü bulunmayan, yetiştirdiğini satamayan, sattığı kısmı para etmeyen bir piyasada; bizim pirinç üreticimiz neden çeltik eksin ki? Bu manzara karşısında pirinç varlığının devamını, yapılacak barajlarla ayakta tutma isteği hayalden öteye geçemeyecek bir gerçekliktir! Şayet Tosya Pirinci kurtarılmak isteniyorsa; hükümet politikalarının ülke gerçeklerine göre belirlenmesi kaçınılmazdır…
Pazar sıkıntısı çözümlenmiş, fiyatı maliyetlerin üzerine ulaşmış ve kurumsallaşmasını tamamlamış bir pirinç sektörüne kavuşabilmeyi diliyorum.
Yorumlar kapalı.