Para, insanın büyük imtihanı. Olduğunda da olmadığında da. Parası olanın nefsiyle imtihanı ise parası oranında daha bir büyük olmaktadır. Bu yüzden insan dikkat edecek. Fani dünyada; malı ve mülkü verenin Allah olduğunu unutmayacak. Yani kendimiz gibi, biriktirdiğimiz paraların da emanet oluşunu hep hatırda tutacağız. Pek tabii ki, para kazanmayalım demiyoruz. Paraya siz efendi olun, paranın efendiliğinde köle olmayalım demek istiyoruz…
Günümüzde; infak müessesinin her zamankinden daha fazla işlerlik kazanması lazımdır. Bunu sadece devletimizin sosyal yönüne yüklemek, halkın manevi sorumluluğunu üzerinden kaldırmamalı düşüncesindeyim. Çünkü infak olmadan hayatımıza maneviyatın dahil olması, güzelliklerin bizi kuşatması mümkün görünmüyor. Şimdi düşünelim; Allahtan gelenin, Allah’ın verdiklerinin yine onun kulları için harcanmaması nasıl bir büyük nasipsizliktir. Öyle değil mi?
Fakirler, düşkünler, yetimler, hastalar, yaşlılar ve ihtiyaç sahipleri bize emanet değiller mi? Yoksa bu tür şeyler bizim başımıza gelmez diye mi düşünüyoruz. Bir gün bizimde onlar gibi olma ihtimalimiz yok mu? Şahsen benim başıma bir sıkıntı geldiğinde; Sadaka, yardım ve infakımın eksik olduğuna hükmederim. Referansın nedir mi diyorsunuz. Efendimiz (sav); “Az sadaka çok belayı def eder” demiyor mu? Yine Yüce Kitabımız; “Size rızık olarak verdiklerimizden infak edin” diye emretmiyor mu?
Şayet, yapılan ibadetlerin gönlünüze ışık olmasını, sosyal hayatın düzenini, dünya ve ahiret işlerinizin yolunda gitmesini istiyorsanız, bunun yolunun infaktan geçtiğini bilmeniz şarttır. Muhakkak bir başkası için yapılan fedakârlık insana zor gelir. Bu yüzden de çok bereketlidir bir fakiri doyurmanın, bir garibi sevindirmenin, bir gönül yapmanın karşılığı… Mümin olmanın sıfatı; kardeşi aç iken kendisini doyurmaya izin vermez. En iyi insan, en iyi yardımı yapan insandır. İslam olmak, insan olmak ve güzel ahlak sahibi olmak sözle elde edilecek bir durum olmasa gerektir! Zira ahlakın anayasası Kur’an-ı Kerim, yasası ise Sünneti Seniyyedir. Ahlakın ilk makes bulduğu yer ise duygu ve ruhtur.Ahlak sözden daha çok eylem ve aksiyon gerektirir, söylediğini yaşamayı mecburi kılar…
Günümüz öyle bir gündür ki, para ile dost olmadığımızın, para ile dost olmuş insanlarla da dost olmadığımızın ispat vaktidir! Para kazanmak ile onla dost olmanın aynı şey olmadığını görme vaktidir. Elyüz kiri olduğunu ve kefenin cebi olmadığını idrak etme günüdür. Çok para kazanmak, bu paraları ihtiyaç sahipleriyle paylaşmak ve hayırlı işlerde kullanmak temennisiyle…
Ebedi hayatta size dönüşümü olacak bir yardımlaşmanın, hayatınızda tesis edilebilmesini diliyorum.
Yorumlar kapalı.