- OĞUZ – KAĞAN DESTANININ ORTA ASYA’DAKİ KALINTILARI
Selçuklu ve Osmanlı devletlerini meydana getiren “Oğuz Türkleri”, Türklüğün en gelişmiş ve soylu bölümleri idiler”. Birçok defalar büyük devletler kurmuşlar ve tecrübe ile görgülerini, iyice geliştirmişlerdi. Oğuz Türklerinden başka, Orta Asya’da yaşayan, daha pek çok Türk vardı. Bunların pek çokları, ne büyük bir devlet kurabilmiş ve ne de toplum hayatlarını geliştirebilme ortamını bulabilmişlerdi. Ama bunlar da, yine Türk idiler. Onların kültürleri de, Oğuz Türkleri ile birçok bağlar taşıyorlar ve menşe birliği gösteriyorlardı. Mesela, Tanrı dağları ile Doğu Türkistan’ın batısında yaşayan Kırgız’lar, tarih boyunca büyük devlet hayatı yaşayamamışlardı. Tanrı dağlarının derin vadilerinde, hayvanlarını otlatmakla geçinen bu Türkler, zaman zaman kurulan büyük Türk devletlerine tabi olmuş ve öylece yaşayıp, gitmişlerdi. Bununla beraber, onların da elbette ki, Oğuz-Kağan’dan veya onunla ilgili Türk efsanelerinden haberleri vardı. “Oğuz-Kağan destanı, Oğuz Türklerinin bir devlet mitolojisi halini almıştı. Kurulan bütün devletler, kendilerini Oğuz-Han’a bağlıyorlar ve O’nun düzeni ile yetiniyor ve övünüyorlardı” Kırgız’ların ise, böyle bir iddiaları yoktu. Ama onlar arasında da, Oğuz Kağan babasını öldüren kahramanların bulunduğunu, sık sık görebiliyoruz. Kırgız’lar, aslen Moğol olan Oyratlardan çok korkarlardı. Oyratlar henüz daha Müslüman değil idiler. Kırgız’lar ise, Müslüman olmuşlardı. Fakat İslamiyete henüz daha, iyi olarak ısınmamışlardı. Kırgızlar efsanelerine göre: “Oyrat Hanı’nın, Alman-Bet adlı bir oğlu olur ve büyüyerek Müslüman olma ihtiyacını, belki de Tanrının ilhamı ile, hissetmeye başlar. Bunun için Kırgızların yurduna kaçıp, İslamiyet’i öğrenmek ve nasıl ibadet edildiğini görmek ister”. Öyle anlaşılıyor ki Kırgız’lar, bu sırada İslamiyet’in en önemli şartı olarak, sakal bırakma ile sarık giymeyi biliyorlardı. Bu sebeple kendilerine kaçan Oyrat Han’nının oğluna şöyle diyorlardı:
Bıyığını tıraş et, sakalını koyuver,
Saçların olmaz böyle, kakülünü kırkıver;
Başındaki şapkanın, düğmelerini kesiver,
Her Cumadan Cumaya, mescitlere geliver!
Eski Türkler “sakal” bırakmazlardı. Fakat bıyığa, büyük önem verirlerdi. “Uzun saç” bırakma da, Türklerin çok sevdikleri, bir ananeleri idi. Bu sebeple Oyrat Han’nın oğlunun bıyıkları, “şapkası” ile “saçları” , Kırgız Hocalarının gariplerine gitmiş ve kendilerine uyması istenmişti. Türk mitolojisi adlı büyük eserimizde, bu konu ile ilgili efsanenin, hemen hemen tümünü bulabilirsiniz.
“Müslüman olan Alman-Bet, babasına gider ve onun da Müslüman olmasını ister. Babası, oğlunun bu isteğini duyunca, kızar ve Alman-Bet’i yanından kovar, (Önemli olan nokta, Alman-Bet’in babasının da Oğuz-Han’ın babası gibi, Kara-Han adı taşımasıdır). Alman-Bet babasını razı edemeyince, yeniden Kırgız’lara kaçar ve Kırgız’larla beraber olup, babasına hücum eder. Büyük bir savaştan sonra Alamn-Bet, babası Kara Han’ı öldürür ve bu suretle intikamını almış olur”.
“Kırgız’ların bu efsanesi, gerek din ve gerekse konu bakımından, Oğuz destanı ile karşılaştırılamayacak kadar geridir”:
Alman-Bet, Oğuz-Han gibi büyük bir kahraman olarak gösterilmiştir. Fakat Alma-Bet’in kendisi, bir kağan değil; nihayet Kırgız Hanlarının emrinde bulunan, bir komutan gibidir. Savaşır, yaralanır, mağlup olur, basit insanlar tarafından zehirlenir ve her türlü şeyler başına gelir. Kara Han’ı öldürmekle, babası onun yurdunu da, eline geçirmiş değildir. Övündüğü şeyler de, birkaç sığır sürüsü elde etmek, bol miktarda yağ ve süt yağmalamak ve nihayet, şapka ile elbiseleri, ölülerin üzerinden çıkararak toplamak gibi, basit şeylerdi. Gerçi Kırgız’ların efsaneleri de çok güzeldir. Bir cemiyetin isteklerini, ızdıraplarını anlatır. Kendileri Müslüman olmuşlardır. Fakat etraflarındaki halklar ise, Müslüman değillerdir. Onlar da, eski büyük Türk devletleri gibi, bu bölgeleri alıp, düşmanlarını Müslüman etmek isterler. Bu sebeple kahramanlarına, türlü savaşlar yaptırırlar. Fakat savaşlar küçüktür. Akınlar uzun sürer ama; elde edilen yeni bir toprak parçasından, hiç söz açılmaz. Kahramanlar, döner, dolaşır, savaşırlar ve yine, kendi küçük yaylalarına gelirler.
Yorumlar kapalı.