Bu gün sizlerle Tosya’dan ayrı kaldığımız on onbeş günlük süre
zarfında, insanın memleketinden ayrı kalmasının verdiği o tatlı hüznün verdiği
duygularla yazdığım bir şiirimi paylaşmak istedim. İstesek de, istemesek de
bazen içimizden kopup gelen duygular vardır. Bunları herkes yaşar ve hisseder.
Bu hislerin yaşı maşı da yoktur. Her yaşta, her çağda olur, olacaktır da.
Yaradılışımız gereği insan oğlu çok güçlü, bir o kadar da naziktir, zayıftır, alıngandır.
Bu duygular kişilerde değişik şekillerde ortaya çıkar. Bizimki de onlardan bir
demet, umarım beğenirsiniz.
“Ne demiştik? İnsanlara güvenmek mi lazım,
Çeken bilir, çekmeyenler ne bilsin, çekmesinler kıyılmaz.
Yoksa şüphe de duymak mıdır olan elzem,
Çeken bilir, çekmeyenler ne bilsin, çekmesinler kıyılmaz.
İnsan kalbi narin, kalpte hüzün, gönül yorgun olunca,
Çare bulamazsın, olmaz, gör hele mecbur kalınca,
“Kalp titrer, gözler yaşarır”, göz pınarın dolunca,
Çeken bilir, çekmeyenler ne bilsin, çekmesinler kıyılmaz.
Varsın olmasın, istemem kendim için istemediğim,
Çok mu gördün, sadece muhabbetti istediğim,
Mutlu ol sevdiğim, mutlu yıllar dilerim,
Çeken bilir, çekmeyenler ne bilsin, çekmesinler kıyılmaz.
Sazlar başlar, sözler biter ya mecliste,
Gözler sazda, kulak seste, bir heyecan herkeste,
Kaçılmaz bazen, istesek de istemesek de,
Çeken bilir, çekmeyenler ne bilsin, çekmesinler kıyılmaz.
Sevgi, hoşgörü ne güzel bu hasletler,
Yoksun oluşumuz değil mi, çektiğimiz tüm dertler,
Hoşgörülü ol, ister bilsin, ister bilmesinler,
Çeken bilir, çekmeyenler ne bilsin, çekmesinler kıyılmaz”
Hüznünüz uzun sürmesin, ama duygusuz da kalmayın, vurdum duymaz
olmayın lütfen. Duyarlı olmalı kişi çevresine, çevresindekilere. Duyarlı
olacağım diye de haddi aşmamak gerekir. Yoksa ben çok duyarlıyım diye her
yerde, her konuda, yerli yersiz sözler etmemeli, tavırlar sergilememelidir.
İnsanlar aslında hoşgörülüdürler. Yalnız hoşgörünün boyutu ve
tezahür şekli kişiden kişiye değişiklik gösterir. Kişi hoşgörülüdür, sesini
çıkarmaz; kızar, öfkelenir ama asla belli etmez, gülümser, gülümsemeye çalışır
en azından. Hele hele bir topluluğu idare etmek gibi bir yükümlülüğünüz varsa,
o zaman hoşgörünüz dorukta olmalı, sabır taşınız hemen çatlamamalı.
Demesi kolay da bazen insanın sabır taşı da çatlar değil mi? Hoşçakalın.
Yorumlar kapalı.