Minimalizm

Yaşadığımız devir bolluk çağı. Büyüklerimiz ‘ahir zamanda herşey bollaşacak ancak bereketi kalkacak’ diye söylerlerdi. O zaman bu dönem midir bilmiyorum. Ancak bilgi, giyim, tüketim, tatil, araç gereç, ulaşım, internet gibi vasıtalara çok hızlı ve kolay bir şekilde ulaştığımız gerçektir. Bütün alanlarda o kadar çeşitlilik var ki, yetişmekte güçlük çekiyoruz. İhtiyaçların çoğaldığı, taleplerin arttığı şu zamanda neye yetişeceğimizi bilemiyoruz. Bu kadar bolluk hayatı kolaylaştırması gerekirken daha çok yoruluyoruz. Çünkü bunları karşılamak için bir bedel ödememiz gerekiyor. Elbette bu ödenen karşılık; zaman, ömür, çok çalışmak ve sağlıktan gidiyor. Tüketimin pençesindeki insan devamlı üretmeli ki maksimalist ihtiyaçlarını karşılama güdüsünü tatmin edebilsin. Sürdürülebilir olsun maddi saltanatı…

Evet, çok eşya sahibi olduk. Eskiye göre lüks evler ve güzel çevrelerimiz oldu. Dünyayı cennet gibi süsledik. Her şeyimiz çoğaldı. Fakat bu yeni yaşam tarzı, sanayileşmenin getirisi olan çoklu kazanç kültürleri de değiştirdi. İnançsal yaşantımızı yıprattı. Kentleşme zorunlu oldu. Göç nedeniyle demografi değişti. Ahlak ve gelenek değişti. Ölçülerimiz farklılaştı. Sonuçta mutsuzluk ve tatminsizlik baş gösterdi. İstediğimiz çok şeyimiz var ancak içimiz dar, koşturmamız fazla. Samimiyet yoksunlarıyız. Özsaygı kayboldu riyakârlık ve yalan arttı. En çok da fiili yalancılıkla sonuçlandı bireyci hegemonya. Sosyal medya da yapıp ettiklerini teşhir etme hastalığı baş gösterdi. Daha nice nice sonuçları ortayı çıktı fert ve toplum ölçeğinde…

Peki, ne yapmalıyız? Evet, günümüz ifadesiyle minimalizm denilen yaşam tarzına geçmek gerekiyor. Yani dinimizin sünnet öğretilerinde yerini alan kanaat insanı olmayı ve ruhsal bir doyumu hedeflememiz gerekiyor. İnsanın eşyaya kulluğu yerine eşyanın insana hizmetini bir tercih zorunluluğu olarak şuur düzeyinde benimsemeliyiz. Biz buna sadeleşmek diyoruz. Gereksiz ne varsa uzaklaşmak. Eşya ya da insan… Karmaşık olan herşeyden arınmak gerekiyor. Daha çok da fiziksel, duygusal ve ruhsal olarak bir arınmaya tabi tutmalıyız kendimizi. Yüklerimizden kurtulmalı ve hafiflemeliyiz. Var olan her ne varsa çevremizde onlarla uğraşmak yerine ilgi alanımızı kendimize yöneltmeliyiz. Şayet mutlu olmak istiyorsak…

Buncaçokluk içindebiz de çok şey olduk ama tek bir şey olamadık. Teklikte, birlikte her zaman rahmet çoklukta ise afet olduğunu bilmek zamanımız geldi. Aksi halde mutsuzluklarla uğraşmaya mecburuz. Evet, bir tercih zamanı artık. Huzurlu, anlam dolu ve bilinçli bir yaşam isteyen ihtiyaç duyulanın ötesini istememeli. Olumsuz alışkanlıkları terk etmeli, şuurlu seçimler yapmalı, işlevsel eşyalar kullanmalı, estetik ve iç güzellik önemsenmelidir. Hayatın kısıtlı bir zaman olduğunun farkındalığını hissetmeli. Yaşamımızı kolaylaştıracak düzenlemeler yapmalıyız. Basit bir yaşam tarzı benimseyerek gardıroplarımızı, eşya sandıklarımızı, büfelerimizi, kitaplıklarımızı, etrafımızı sarmış yük getiren insanları, tortu bırakan sorunlarımızı hayatımızdan uzaklaştırma vaktidir zaman. Yine dijitallikten de uzaklaşmalı ihtiyaç kadar program ve uygulama kullanılmalıdır. Kendimize ve maneviyatımıza zaman ayırmalı ve alan açmalıyız. Daha az tüketim ve bir miktar tasarruf yapmalıyız. Vaktimizden ve kazançlarımızdan. Eşyalarla ve yük getiren insanlarla duygusal bağlarımızı azaltmalıyız ki kendimizle baş başa kalabilelim.

Öyle ise; daha anlamlı, mutlu ve yaşanabilir bir hayat için değerlerimizin yeniden belirlendiği,öze dönüşün gerçekleştiği, tatmin edici ve huzurlu bir hayata kapı aralayabilmenizi diliyorum.