Kendi partisinin Ergenekon’unu keşfeden Baykal’ın içine düştüğü şaşkın ördek tavrıyla yanlış hedefe saldırması, herhalde siyaset tarihimizin en çirkin uçkur skandalını komplo maskesi arkasına gizleyip iktidara maletme hayasızlığını bir ibret levhası olarak kayıtlara geçirecektir. Ama konum o değil. O hiçbir ahlaki kaygı taşımadan hayasızca suçlamayı bir tarafa not edip, olayın asli öznesi olan her iki tarafça da reddedilmeyen bu “uçkur çözmenin” veya “uçkur bağlamanın” son kerteye gelinceye kadar geçirdiği aşamaların ileride didik ortaya döküleceği ve yüzü kızarmayanların yüz kızartıcı cürmü olarak hep dillendirileceği gerçeğini de not ettikten sonra, üzerinde durmak istediğim asıl konuya geleyim; skandalın boşalttırdığı koltuğa aday olmadığını önce –iki kez- “ben yokum” diyerek ret eden, son reddinden 24 saat içinde fikir değiştirip “ben varım” diyen Kılıçdaroğlu’nun kaşarlanmış parti politbürosu ile bir medya grubunun siyasi konsorsiyumuna alet olduğunu –her ne kadar Baykal ve Onu sevenler göremese de- açık açık tespit edip gördük.
Şimdi akılları kurcalayan soru şu:
Kemal Kılıçdaroğlu, Gandi mi, Brutus mu?
Halkla ve halkçılıkla tüm bağlarını koparmış bir “hakim zümre”nin hakimiyetine başkaldırı olarak okursanız, geldiği tabakadan kopmayan bu karaktere Gandi diyebilirsiniz. Ancak bu “hakim zümreye başkaldırı”nın yine bu “hakim zümrenin icazeti ile” olduğu gerçeğini dikkate alırsanız, bu kez O Gandi karakterinin Brutus olduğu gerçeği ile karşı karşıya kalırsınız. Üstelik “yatakta çıplak yakalanmış”, Angora’daki mekanında kaderi ile hesaplaşan “bir yalnız adam”ın “kaset kumpası” ile boşalttırdıkları bir koltuğuna “fırsat bu fırsat!” denip oturtulmak istenen “dandik bir figür” olmayı sindirmesi, O’nun hep Brutus kimliği ile anılmasının değişmez yazgısı olacaktır. Adaylığını açıkladığı basın toplantısında kullandığı “Partimizin ve medyanın gösterdiği büyük destekten güç alarak” ifadesinin, parti kaşarlanmışları ile destek veren medya grubunun icazet bedeli olarak “esaret”e boyun eğdiğini fark edemedi. Kendi çıkışını “Manifestosunu Hürriyet’te açıkladı” diyen grubun sözcüsü gazeteye ilerde nasıl biat edip diyet ödeyeceğinin ilk sinyalleri şimdiden görülmeye başlandı. Usta gazeteci yazar Umur Talu’nun ifadesi ile, “Medya desteğiyle siyaset, büyük medyadan icazet, medyaya esaret”ten başka bir sonuç doğurmayacaktır.
Kılıçdaroğlu, kendisine sunulan gümüş tepsideki “altın halka”, bedelin/diyetin vadesi geldiğinde “altın tasma” olacaksa, sunulanı da sunanı da bir kez daha düşünmeliydi, düşünmeden kabul etti.. ve tarih önünde kaybetti. Baykal’ın istifasının ardından düşünmediğini söylediği Genel Başkanlığa adaylık kararını açıkladığı gün, CHP içinde derin çatlaklara yol açarken, önümüzdeki dönemin ilk büyük halkla sınavı referandumda nasıl bir sonuç alacağını şimdiden tüm boyutlarıyla artı ve eksileriyle irdelenmeye devam edilecektir.
CHP Grup Başkanvekilliğinden istifa eden Kılıçdaroğlu, yarın başlayacak(22-23 Mayıs) olağan kurultayda genel başkanlığa aday olacağını bildirirken, “Böyle bir dönemde partimizin eli kolu bağlı olması düşünülemez” diyerek aldığı veya daha doğru bir tespitle kendisine yüklenen sorumluluk gereği kendisini nelerin beklediğini hesaplama fırsatı bulabildi mi? Oluşan travmanın doğurduğu fay kırığını nasıl onaracağının hesabını yaptı mı? Kendisi CHP’nin Başkanlık profiline ne kadar uygun? Atatürk’ün partisi CHP için tüm ülkeyi kucaklama potansiyeline sahip mi? Örsan Öymen’in inanarak dillendirdiği Dersim söylemini ve o günlerin tartışmalarını, kendisinin duruşunu ve pusuşunu hesaba kattığımızda doğabilecek kan uyuşmazlığı nasıl giderilebilecek? Statükonun kucağında büyütülen “Beyaz Türkler”in temsilcileri karşısında “memur kılıklı” diye aşağılanan Kılıçdaoğlu’nun vizyonu, statükonun bakış açısını hangi oranda tolore edebilecektir? Ve daha nice sorular, sorular, sorular…
Ey Millet..! Cevaplarını yakın gelecekte bulabileceğimiz sorular ve sorunlar yumağınız hayırlı olsun.. Cumanız mübarek olsun…
Yorumlar kapalı.