Keşkelerimiz. Keşke yapmasaydım diye hayıflandığımız, yapmasaydık, yanlış yapmışız diye hep birlikte iç geçirdiğimiz, keşke yapmasaydınız diye tavsiye ve telkinlere uğradığımız keşkelerimiz. Ne yani, her şeyi söyledik de başımız göge mi değdi? Hani söylediğin, yaptığın ya dünyana faydalı olacaktı, ya da ahiretine, aksi halde susman, yapmaman daha hayırlı değil mi idi?
Şimdi söylermisiniz, cevabını verebilirmisiniz yapıp ettiklerinin, durmadan söylendiğiniz, konuşmuş olmak için konuştuklarınızın hangisi size daha hayırlı? İnsan bazen ister istemez düşünüyor da, fıttırası geliyor Tosya tabiri ile. Duyduklarına inanası gelmiyor insanın değil mi? Durmadan gıybet, dedikodu, iftira. İş üreten hemen hemen yok gibi ama laf üretmeye geldin mi meydanı asla kimselere bırakmayız. Küçük dağları haşa biz yaratmışız, her şeyi biz biliriz, bizden başkasının aklı ermez, “ne ânarla onla canım, âzı olan konuşuyor la işte” diye de ekledik mi, hele hele yanımızda her şeyimizi tasdik eden, her söylediğimize doğru, her yaptığımıza iyi oldu diyen bir kaç yalaka da bulmuşsak, yalakalık mühürleri ellerinde noter gibi ha bire tasdik ediyorlarsa gel keyfim gel. Her yerde, her fırsatta atmak, ahkam kesmek serbest. Artık bizi tutabilene aşk olsun.
Hadi biz atmaya atıyoruz da çevremizdeki dalkavuk, yalaka takımına ne demeli? Ulan insanın her yaptığı isabetli, her söylediği isabetli olur mu? Biz beşer değil miyiz, hiç mi hatamız, kusurumuz olmaz? El insaf beyler, helak edeceksiniz adamları. Birazcık olsun vicdan yok mu sizde? Adamlara hem dostum diyeceksiniz, çayını kahvesini içecek, yemeğini yiyeceksiniz, eğrilerini doğru diye tasdik ederek doğruyu bulmasına bırakın yardım etmeyi, ha bire batırmaya çalışacaksınız. Üstüne üstlük arkasından her fırsatta gıybetini edecek, doğru diye tasdiklediğiniz yanlışlarını köşede bucakta ballandıra ballandıra anlatacaksınız. Ertesi gün hiç bir söylememiş gibi, bir nebzecik yüzünüz kızarmadan, hiç haya duymadan, utanmadan, sıkılmadan aynı yağcılığınıza, yalamalığınıza devam edeceksiniz. Olmadı beyim, olmuyor beyler, hiç yakışmadı, bize yakışmıyor, Tosyalıya hele hiç yakışmıyor. Ondan sonra da “yapamadılar canım, zate hayır çıkmaz bunlardan, adam yetiştiremiyoruz ki, olacağı buydu, yanyana gelmiyorlar ki, bir araya gelip Tosyanın problemlerine çözüm üretmiyorlar ki, …ki, ….ki” diye dövünüp dururuz. Keşke yapmasaydık, yapmayalım, bir ve beraber olalım. “Az yaşa çok yaşa, akibet ölüm. Bu dünya kimseye kalmaz” Bu günlük de bu kadar, hoşça kalın ama dostça kalın olur mu?
Şimdi söylermisiniz, cevabını verebilirmisiniz yapıp ettiklerinin, durmadan söylendiğiniz, konuşmuş olmak için konuştuklarınızın hangisi size daha hayırlı? İnsan bazen ister istemez düşünüyor da, fıttırası geliyor Tosya tabiri ile. Duyduklarına inanası gelmiyor insanın değil mi? Durmadan gıybet, dedikodu, iftira. İş üreten hemen hemen yok gibi ama laf üretmeye geldin mi meydanı asla kimselere bırakmayız. Küçük dağları haşa biz yaratmışız, her şeyi biz biliriz, bizden başkasının aklı ermez, “ne ânarla onla canım, âzı olan konuşuyor la işte” diye de ekledik mi, hele hele yanımızda her şeyimizi tasdik eden, her söylediğimize doğru, her yaptığımıza iyi oldu diyen bir kaç yalaka da bulmuşsak, yalakalık mühürleri ellerinde noter gibi ha bire tasdik ediyorlarsa gel keyfim gel. Her yerde, her fırsatta atmak, ahkam kesmek serbest. Artık bizi tutabilene aşk olsun.
Hadi biz atmaya atıyoruz da çevremizdeki dalkavuk, yalaka takımına ne demeli? Ulan insanın her yaptığı isabetli, her söylediği isabetli olur mu? Biz beşer değil miyiz, hiç mi hatamız, kusurumuz olmaz? El insaf beyler, helak edeceksiniz adamları. Birazcık olsun vicdan yok mu sizde? Adamlara hem dostum diyeceksiniz, çayını kahvesini içecek, yemeğini yiyeceksiniz, eğrilerini doğru diye tasdik ederek doğruyu bulmasına bırakın yardım etmeyi, ha bire batırmaya çalışacaksınız. Üstüne üstlük arkasından her fırsatta gıybetini edecek, doğru diye tasdiklediğiniz yanlışlarını köşede bucakta ballandıra ballandıra anlatacaksınız. Ertesi gün hiç bir söylememiş gibi, bir nebzecik yüzünüz kızarmadan, hiç haya duymadan, utanmadan, sıkılmadan aynı yağcılığınıza, yalamalığınıza devam edeceksiniz. Olmadı beyim, olmuyor beyler, hiç yakışmadı, bize yakışmıyor, Tosyalıya hele hiç yakışmıyor. Ondan sonra da “yapamadılar canım, zate hayır çıkmaz bunlardan, adam yetiştiremiyoruz ki, olacağı buydu, yanyana gelmiyorlar ki, bir araya gelip Tosyanın problemlerine çözüm üretmiyorlar ki, …ki, ….ki” diye dövünüp dururuz. Keşke yapmasaydık, yapmayalım, bir ve beraber olalım. “Az yaşa çok yaşa, akibet ölüm. Bu dünya kimseye kalmaz” Bu günlük de bu kadar, hoşça kalın ama dostça kalın olur mu?
Yorumlar kapalı.