İnsan kendini yazmak ister ya bazen. Her yazar çizerin aklından zaman zaman mutlaka geçtiği gibi bu gün benim de aklıma takıldı ve kendimden yazayım dedim ve hiç hoşlanmadığım, asla tasvip etmediğim halde kendimden bahsederken mecburen “biz” yerine “ben” ifadesini kullanmak zorunda kaldım. Aslında gerçekten “ben” demekten nefret ediyorum, her sözüne başlarken “ben” diyerek başlayan kişi ve kişiciklerden nefret ediyorum. Hayatı bir sınav merkezi olarak algıladım, hazırlandım ve ben, hayatta ne yaşıyorsam umutlu oldum, umudumu asla kaybetmedim. Siz de kaybetmeyin, yoksa nasıl yaşarsınız? Asla pes etmemeyi öğrettim kendime. Beni aydınlatacak ışık yine benim içimdeydi bilirdim!
Geçmişimi asla unutmadım, inşaallah unutmayacağım, tavsiye ederim siz de unutmayın. Hele hele geçmişinizi asla inkar etmeyin. Biliyorsunuz “aslını inkar edene” toplumda ne dendiğini, ne gözle bakıldığını. Geçmiş ile geçmemişi iyi bilirim ben…
İstediklerimi geçmişe değil, geleceğe yazarım. Bu yüzden dünleri ardımda bıraktım. Çünkü bu bana hiçbir şey kazandırmayacak biliyordum. Ama çok iyi bildiğim bir şey var: Geçmişi asla unutmadım, mutlaka dersler aldım, dersler çıkardım kendime. Geniş bir yüreğe sahip oldum önce. Sonra ‘iyi ki’ lerimi doldurdum yüreğimin içine. Hastalandım, seksen beş gün hastanede yattım, iyi ki yaşıyorum dedim.
Keşke’lerse; artık umurumda değil! Bunlar artık benim keyfimi kaçıramayacak; bunu çok iyi biliyorum. Ben bana yeterim, herkes kendi kendine yeter, bunu çok iyi anladım. Bunu biliyorum ve buna inanıyorum. Siz de kendi kendinize yetersiniz, buna kesinlikle inanın.
Artık hiçbir şeye keşke dememeyi öğrendim. Daha güzel bir cümle koydum yerine; neyse… Bu hayatta başrolü kendime verdim ben, tavsiye ederim siz de kendinize verin. Hayatıma girip çıkanlarla hiç ilgilenmiyorum artık! Çünkü gidene yolunu, kalana yerini öğrettim ben. Bugün yanımda olmayanlar, yarında karşıma çıkmasınlar. Sizin yanınızda olmayanlar da karşınıza çıkmasınlar. Kötü gününüzde yanınızda olmayanlar, destek vermeyenler, iyi gününüzde yanınızda olmasınlar. Hatta semtinize bile uğramasınlar.
Doğrularımı götürecek kadar yanlış yapmadığıma inanıyorum hayatta! Kimsenin doğrusunu götürmedim! Hiç kimsenin de yanlışı olmadım. Kimse için gereğinden fazla değer vermem. Bilirim ve inanırım ki “kişiye olduğundan fazla değer vermek; ya o kişinin adam evladı olduğunu ortaya çıkarır, ya da ……” Onun için de gerçekten korkarım fazla değer vermeye. Dostlarım baki, sevgilerim sonsuzdur!
Omuzlarım her zaman dik, alnım her zaman açık. İyi kilerimi çoğaltan her şeye daha çok yakınım. Sevgiden yana cimri olmadım hiç bir zaman. Sevgimi değer bilene cömertçe kullanırım ve kullanmaya devam edeceğim inşallah. artık sadece tek bir cümle söylüyorum; “her şeyin hayırlısı” “Ben”ler yerine “Biz”lerli günlerde buluşmak üzere dostça kalın.
Yorumlar kapalı.