Kaş Yaparken Göz Çıkarmak -1-
Hiç kimse “eğitim kötüdür” demez. Aksine “eğitim şart” deriz, her sorunun çözümünde eğitimi başta sayarız.Fakat en başta kendi çocuğumuza, komşumuzunkine, mahalledekilere bakınca şaşırır, sarsılırız. Okulun, diplomanın pek de çözüm olmadığını fark ederiz.
Tam da okulların açılması yaklaşırken, şu eğitim meselesinde arıza aslında nerededir, bizim elimizden gelen bir şeyler var mıdır, beraber düşünelim istedik.
Cahiliyye Araplarının ya utanç sebebi saydıkları için, ya da yoksulluk endişesinden dolayı özellikle kız çocuklarını öldürdükleri çoğumuz tarafından bilinir. İslâmiyet öncesi başka birçok toplumda da çocukların sahte tanrılara kurban edilmesi geleneğinden haberdarız. Kur’an-ı Kerim’de “cahillikle” ve “akılsızca” işlenmiş bu cinayetlere dikkat çekilerek “Çocuklarınızı öldürmeyin!” (En’am: 151, İsrâ: 31) buyurulur.
Kur’an’da ifade ediliş tarzından, “Çocuklarınızı öldürmeyin” emrinin, eski devirlere özgü vahşi adetleri yahut doğum kontrolü metotlarını da aşan bir sakındırmayı kapsadığı anlaşılmaktadır. Esasen çocukların öldürülmesi bir sonuçtur. Bu sonuca yol açan cehalet ve akıl edememe hali sürdürüldükçe, bir şekilde çocukların öldürülmesi de sürecektir.
“Öldürme”yi dar anlamda “bir canlının dünya hayatına son vermek” şeklinde anlamamak gerekiyor. Hayat sadece “dünya hayatı” ndan, bedenin ömründen ibaret değil. Bir de ahiret hayatı var. Kişinin, hele de bunlar kendi çocuklarımız ise, ahirette azap görmesine, helak olmasına sebebiyet verecek tutumlarımız, onların bu dünyadaki zaten geçici canlarına kıymaktan daha büyük bir cinayettir kendi hesabımıza. Bu arada bizim irfanımızda kimin “ölü”, kimin gerçekten “diri” sayıldığı da unutulmamalıdır.
Canlılık, Hz. Âdem a.s.’ın balçıktan yaratılmış bedenine üflenen “ilâhi nefha” ile başlar. Onun için tasavvufta Hakk’ın varlığını kalplerinde hissetmeyenler zahirde sağ görünseler de hakikatte ölüdürler. İbn Arabî, “amelle kendini dışa vuran hakikat bilgisi” ni diri olmanın şartı sayar. Ona göre Allah’ı tesbih etmeyen bir insan, nefes alıp verse de diri değildir.
Manen ölmüş kavimlere gönderildikleri içindir ki “peygamberlerin tebliğe başlaması” anlamına kullanılan “bi’set” kelimesi, aslında “ölüleri diriltmek” demektir. İnsan mümin de olsa her zaman böyle bir ölme ve öldürme tehlikesiyle karşı karşıyadır. Enfâl Suresinin 24. ayetinde “müminlerin”, onlara “hayat verecek”, onları diriltecek “peygamber davetine icabet etmeleri” tembihlenmiştir bu yüzden.
Yorumlar kapalı.