Her
insanın hayatı kendi bahçesidir. Bu bahçede yalnız da değildir. Koruyup
gözetmesi, ihtiyaçlarını karşılaması gerektiği başkaları da vardır. Bahçıvanı
iyi olan bahçelerde güller biter, güzel kokular yayılır. Peki ya bizim
bahçemizde?.. Hiç bakıyor muyuz kendi bahçemize, şöyle bir öz eleştiri
yapabiliyor muyuz gerçekten?
Dünyaca
ünlü yazar Tolstoy eserlerinin birinde kendi manevi dünyasındaki dönüşümleri
anlatmaktadır. Öyle ki söz konusu başlık metin ilerledikçe “İnsan Ne İçin
Yaşar?”a dönüşmektedir. Tolstoy’u Allah’ın varlığını kavramasına götüren olay,
bir kadının başka çocuklara gösterdiği samimi ve derin sevgisidir. Der ki: “…Kadın
kendisinin olmayan çocuklara duyduğu sevgiyi gösterip ağlayınca, içindeki
Tanrı’yı gördüm. O anda ‘insan ne ile yaşar’ anladım. O an, Tanrı’nın son
dersini verdiğini ve beni bağışladığını anladım. O anda üçüncü kez gülümsedim.”
İnsanın
ne ile veya ne için yaşadığı sorusu, bu dünyadaki varlığının anlamı ve
değeriyle yakından ilgilidir. Tolstoy, kadında gördüğü merhametin ancak
Allah’tan gelebileceğini anlamıştır ve şahit olduğu bu olaydaki “rahmetin
genişliğine bakarak” Allah’ın kendisini de affettiği sonucuna varmıştır.
İnsan
sadece kendi kendisi için mi yaşar? Veya bir başka ifadeyle insan bu dünyada
kendi kendisi için mi vardır? İnsan kendisi dışındaki varlıklara ilgi duyduğu
ve onları sevdiği ölçüde, kalbindeki ilâhi makamı deşifre etmiş olmaktadır.
Yaratıcının rahmet dolu fiilleriyle çevresini kucaklayan insan, yeryüzündeki
halifelik görevini yerine getiriyor demektir aslında.
Birbirlerine
yardım eden insanlarda kıskançlık ve rekabete dayalı çekişmeler olmaz. Bunun
içindir ki İslâm’da müslümanın muhtaç olanlara yeterince yardım etmesi, yardım
edemeyen kişinin ise güler yüz ve tatlı dil ile o kişiyi sevindirmesi çok
sevaptır ve öğülmüş hasletlerdendir. Muhammed Bâkır Hazretleri: “Dünyada
insana en iyi yardımcı, din kardeşlerine iyiliktir.” buyurmuştur.
Yalnız
Müslümanlıkta da bir yarış vardır, olmalıdır da. Müslüman kardeşlerine haset
etmeyecek, ancak gıpta edecek. Rekabet etmeyecek, yarışacak. Ne de yarışacak?
Hayırda, iyilikte, güzellikte, insanlara yardım etmede, insanlara hizmet etmede
yarışacak. Yıllardır milletin efendisi falancadır, filancadır diye uyutulmuşuz
ya. Unutmayalım, “milletin efendisi millete hizmet eden, insanlığın efendisi
insanlığa hizmet edendir.”
Yorumlar kapalı.