Eşek eşeklik yaparsa, eşeğin eşekliği neler getirir eşeğin başına. Öyle şeyler getirir ki başına, kendisi de şaşırıp kalır başına gelenlere. Ve zaman hızla akıp geçmeye başlar. Öyle hızlı geçer ki zaman geriye dönüp bakıldığında sanki göz açıp kapayıncaya kadarki zaman gibi gelir insana. Bu günkü yazıma (sözüm meclisten dışarı) bir “eşek hikayesi” ile başlayacağım.
“Eskiden nakliye eşek ve develerle yapılırmış. Değerli eşyalar yiyecekler kısaca bir çok şey eşek ve develerle taşınırmış. Kervanların işleri iyi olunca yük taşıyan eşek ve develerin yedikleri de “bol arpalı” olurmuş. İşlerin iyi gitmediği dönemlerde ise eşek ve develer saman hatta karpuz kabuklar ile karın doyururlarmış. Bu işlem uzun süre devam edince bir çoğu ya ölür ya da sahibi tarafından boş bir arazide başıboş salıverilirmiş.
Kervanın biri uzun bir yola çıkmış, kervandaki bir eşek ile bir deve kendisine sunulanlar ile yetinmeyip sağ soldaki otlara uzanıp kervanın gidişini aksatmaya başlamışlar. Durumu gören kervan sahibi bir eşeğe bakmış, bir deveye bakmış. Sıska hale gelen bu iki hayvanın muzurluklarına daha fazla göz yummamış. Önce bunları bir ağaca bağlayım bizi takip etmesinler demiş. Daha sonrada (yazık onlarda Allah’ın yaratıklarından, kendi hallerine bırakayım) demiş ve iki kafadarı araziye terk edip uzaklaşmış kervanıyla.
Tesadüf ya eşek ile deve yürürler yürürler ve tam umutlarının kesildiği anda karşılarında otların ve suların şırıl şırıl aktığı bir bölgeye gelirler. Burada tabiatın güzel otları ve doğal sular sayesinde kendilerini toplarlar, güçlenirler, yerler içerler, semirirler ve gösterişli birer hayvan olurlar.
Eşek ya bu, illa eşekliğini gösterecektir. “Deve kardeş ben anırmak istiyorum. Tüm dünya benim gibi bir eşeğin sesini duysun” der.
Deve” Yapma Eşek burada kimse bizi görmüyor. Bizi yemek isteyen hayvanlarda yok. Burası kervanın geçtiği yola yakın. Sen şimdi anırırsan buradan geçen kervan sahiplerinden biri seni duyar. Bizim farkımıza varır. Eski ,kötü günlerimize geri döneriz. Üç günlük dünyada yaşayıp gidiyoruz, sakın ha yapma!”der
Eşek eşekliğini yapar,deveyi dinlemez, başlar anırmaya…… Oradan gecen kervandakiler bu sesi duyar, geldiklerinde ne görsünler : Bir eşek bir deve. Tüyleri pırıl pırıl parlıyor. Güçlü kuvvetli iki hayvan. Onları yakalatır. Kervana katar. Bunlar güçlü kuvvetli diye en değerli yükleri de bunlara sarar. Özellikle eşeğe padişaha teslim edilecek değerli eşyaları sarar.
Bir süre sonra Eşek eşekliğini gene göstermeye başlar. Mızmızlanır,oflar püfler, geride kalmaya başlar. Yatar, kalkmaz. Ne kadar muzurluk varsa hepsini yapar. Deve yapma etme dese de dinlemez. Sonunda kervan sahibi bu böyle olmayacak der .Eşeği değerli bir şey sanan kervan sahibi, üzerindeki değerli yükleri ile birlikte devenin üstüne sarar….
Yorumlar kapalı.