Paris’te
yaşanan vahşi terör saldırısını tüm samimiyetimizle kınarken, Fransa’nın da
bunun günahından azade olmadığını dünkü yazımda kısmen irdeledim. Bu “etme
bulma” dünyası gerçeği ışığında, Fransızlara ilişkin tarihin
hafızasından başka tablolar da görmemiz,
gündem değerlendirmesinde hatırlamamız gerektiği inancındayım.
Aslında
Fransızlar teröre pek yabancı bir millet değil. Bugünkü güncellenmiş terör
hamiliğinin geçmişinde “terörist devlet” anlayışının izlerini
bulmak mümkün. Örneğin; Fransızlar, 1917’de işgal altında tuttuğu Çad’da dini
hayatın yeniden düzenlenmesi bahanesiyle bir sempozyum düzenliyor ve ülkenin
ileri gelen 400 kadar bilim adamının katılımını sağlıyor. Sempozyum devam
ederken salonu basan Fransız güçleri, bilim adamlarının hiçbirini sağ
bırakmadan korkunç bir katliama imza atıyor.
Afrika
ülkelerinin/halklarının baş belası Fransızlar 5 ağustos 1945’te Cezayir halkına
saldırıyor ve bir günde 45 bin kişiyi şehit ediyor. Aradan birkaç yıl geçiyor; Cezayir
halkı bağımsızlık mücadelesi başlatıyor. 1954-1962 arasında Fransa, 1,5
milyon Cezayirliyi katlederek şehit ediyor (Cezayir’in o günkü nüfusunun yüzde
15’i).
“Afrika’daki
seri katili kim?” diye sorulacak bir sorunun cevabına kapak olacak
tarihi olay ise, 1994 yılında Ruanda’da yaşandı. Yaşanan bu büyük katliamın
failini açık eden de bir Fransız Cumhurbaşkanının demecinde saklı; yaklaşık 100
gün süren bu soykırım katliamında, Fransa’nın destek verdiği hükümet güçleri,
Tutsi ve Huti kabilelerinden toplam 800.000 insanı öldürdü. Dönemin Fransa
cumhurbaşkanı Fransuva Mitterrand, 12 ocak 1998’de Le Figaro gazetesine verdiği
demeçte, “o ülkelerde bir soykırım yaşanması o kadar da önemli bir şey
değil” diyecek kadar insanlıktan uzak bir bakış açısının temsilcisi
olduğunu tarihe not etmiş oluyordu.
Bu
operasyonlarda fiilen komutanlık eden Mareşal De Gaulle, işgalden sonra,
kendisine “1 milyon kişiyi katlettiniz” diyen bir
gazeteciye, “Yanılıyorsunuz!.. Biz Cezayir’de 1 milyon kişiyi değil,
800 bin kişiyi öldürdük!.. Bu da, Fransa’nın çıkarları için gerekliydi!”
cevabı veren bu katil Fransa’ya Devlet Başkanı seçildi.
Tarihin
daha nice cilvelerini bu vesileyle birkez daha anmak mümkün. Tarzı, kaynağı ve
profesyonelce icrası açısından benzerlikler tablosuna Ankara Tren Garı önündeki
saldırıyı –failler büyük çoğunlukla yakalandığı için bir tarafa koyarsak- Mısır
Rusya seferini yaparken düşürülen yolcu uçağı felaketini hatırlamakta yarar
var.
Geçtiğimiz
ekim ayında Mısır’ın turizm kenti Şarm El Şeyh kentinden havalandıktan sonra
Sina yarımadasına düşen Rus yolcu uçağının terör saldırısına kurban gittiğini,
uçak enkazını inceleyen Rus istihbarat
servisi FSB uzmanları açıkladı. DAEŞ’ın hemen olay sonrasında üstlendiği saldırıyla
ilgili olarak Rus istihbarat servisi FSB, 224 yolcuyla düşen Airbus A-321 tipi
uçağın enkazında patlayıcı parçalarına ulaşıldığını duyurdu.
Bu
tamamlayıcı ara bilgi notundan sonra tekrar Paris saldırısına dönüp konuyu
noktalayalım; DAEŞ, Paris saldırısı ile Afrika’dan “çöl savaşçıları”
devşirmenin en etkin metoduna başvurdu bence. Bu saldırı, yıllarca Fransız
zulmüne maruz kalan, halen de bedel ödeyen ulusların gençleri arasında büyük bir destek ve DAEŞ sempatisinin de
doğup kökleşmesine kapı açacaktır. Öte yandan bu olgunun paralelinde özellikle
de Fransa vatandaşı olduğu halde ikinci sınıf insan muamelesine maruz bırakılan
Paris varoşlarındaki Afrika kökenliler arasında oldukça büyük bir çekicilik ve
öcalma duygusunun yeşermesine zemin hazırlayacaktır kanaatindeyim.
Yorumlar kapalı.