Dünkü yazımda
bahsetmiştim Çeltik Çalıştayı ile ilgili izleminlerimi. Çalıştayda ertesi günü
Trakya Tarımsal Araştırma Enstitüsünde tarla günü vardı. Enstitünün tarlaları
gezildi, çeltik otoriteleri tarafından çeşitler ve tohum üretim teknikleri
hakkında katılımcılara bilgi verildi.
Tarlaları gezmeye başladığınız zaman ilk parselde meşhur pirincimiz olan
Akçeltik, ikinci parselde Sarıkılçık, üçüncü parselde de Maratelli çeşitlerimiz
haklı yerlerini almışlar. Sadece isimlerin başlarına Tosya ibaresi yazılması
kalmış. İnşallah çok yakın bir zamanda Tosya pirincimize mahreç alırız ve onu
da yazarız.
Çeltik çeşitleri gen kaynakları kayboluyor diye endişeleniyorduk. Mesela
Maratelli ve Akçeltik kayboldu, tohumu bitti diye endişelenmemize gerek yokmuş.
Araştırma kuruluşlarının görevlerinden bir tanesinin de tohumların gen kaynaklarını
muhafaza etmek ve sürdürmek olduğunu öğrendik. Tadı ve lezzetini bir kenara
bırakacak olursak Trakyaya iyi adapte olmuşlar. Verimleri tabi araştırma
şartlarında bizdekinin bir buçuk katına çıkmış. İçimiz rahat, en azından ak
çeltiğimizin ve sarı kılçığımızın tohumluğunu orijinal haliyle bulabileceğiz.
Bu arada ilk defa gittiğimiz hayalimizdeki Edirne’yi bulamadık desem yalan
olmaz. Bilhassa o muhteşem ata yadigarı Selimiye Camiinin bahçesi çok bakımsız.
Bu bakımsızlığına ve bence vurdum duymazlığa karşı tüm muhteşemiyle ayakta.
Atalar yapmışlar, ne de güzel yapmışlar. Edirne tarihi miras bakımından çok
şanslı. Camiler, medreseler, külliyeler, hanlar, hamamlar. Kaldığımız otel
tarihi bir kervansaray. Orijinali hiç bozulmamış. Mevcut haliyle muhafaza
etmişler.
Tosya pirincine mahreç alma aşamasında otoritelerle Oda Başkanımız görüştü.
Yarın Tosya’da olacaklar ve gerekli görüşmeleri yapacaklar. İnşallah bir iki
yıl içerisinde mahreç alma çalışmalarımız tamamlanacak ve sattığımız
pirincimizin ambalajına “Tosya Pirinci” diye yazacağız. Bu günlükte hoşça
kalın.
Yorumlar kapalı.