Allah’ın insana lütfettiği nimetlerden
birisi de, sevgidir. Her insanın gönlünde bir sevgi potansiyeli vardır. Hayatın
manası sevgi ile anlaşılır. Sevgi bir gönül işidir. Sözden ziyade özde
yerleşir.
Yüce Dinimiz de sevgiye büyük değer
verir. Başta Allah sevgisi olmak üzere, mukaddes değerlere karşı sevgiyi,
saygıyı ve şefkati hep ön planda tutar.
Yüce Allah şöyle buyurur. “İman eden ve yararlı işler yapanlar
için Rahman (gönüllerde) bir sevgi meydana getirir.”(Meryem Suresi.96)
Cenab-ı Hak, İnananlara,
dinlerinden dönmeleri halinde, başka bir toplumu getireceğini ve o toplumun şu
özelliklere sahip olacağını beyan ediyor.
Allah onları sever, onlar da
Allah’ı severler. Müminlere karşı alçak gönüllü olurlar. Kâfirlere karşı ise
onurludurlar.
Görülüyor ki Allah’ın dinine hizmet
edebilecek olanların birinci özelliği sevgidir. Saygıdır. Kin ile din birbiri
ile uyuşmaz.
Asırlardan beri bir beşer olarak
insanların gönlünde taht kurmuş, en çok sevilmiş olan Hz. Peygamberimiz
olmuştur. Onun sevgi ile alakalı mübarek sözlerinden bazıları şunlardır.
Hz. Peygamber’e birisi “Kıyamet ne
zamandır?” Diye sordu.
Hz. Peygamber A.S başka bir işle
meşgul olduğundan soruya bir süre cevap vermedi.
Daha
sonra “O kıyamet saatini soran nerede?” Buyurarak o kişiye:
“Kıyamet
için ne hazırladın?” Diye sordu.
O
da, “Ya Resulallah! Doğrusu hazırladığım kayda değer çok şey yok. Ancak Allah’ı
ve Resulünü çok seviyorum.” Dedi.
Hz
Peygamber A.S. “Kişi sevdiği ile
beraberdir. Buyurdu.
Yine
Hz. Peygamberimiz “İman etmedikçe
cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olamazsınız.”
Buyurdu.
“Üç
haslet vardır ki, sahibine imanın tadını aldırır. Allah’ı ve resulünü her
şeyden fazla sevmek, Sevdiğini Allah için sevmek ve Küfre düşmekten ateşe
düşmekten korkar gibi korkmak.”
Bizim kültürümüzde sevgi deyince,
Yunus ve Mevlana akla gelir. Yunus’un sevgi ile ilgili deyişleri milletimizin
hafızasında hala canlılığını muhafaza etmektedir. “Bizler insan insanın
kurdudur.” Kültürüne değil, “insan
insanın aynasıdır.” fikrini yaşatan bir kültüre sahibiz.
Yaratanı
seven her şeyi sevebilir. Yaratanı sevmeyen neyi sevebilir? Çünkü her şey
Yaratanı anlatır. O’nu ve sanatını gösterir. Allah sevgisi kişiyi, Allah’a
karşı gelmekten korur. İnsan sevdiğine karşı gelmek istemez.
Kişi sevdiğine saygılı olur. Sevgi
saygıyı gerektirir. İlk insan Allah’ı seviyordu. Sevdiği varlığa yalvarırken saygılı
davranarak hatasını kabul ediyor ve af diliyordu.
Şeytan ise Allah’a “Beni sen azdırdın.” Diyerek saygısızca
davranıyor ve Allah’ın rahmetinden kovuluyordu.
Sevgiden mahrum kalmak hüsrandır.
Severek yapılan her iyi şey güzelliktir. Sevgiden yoksun olarak eğitim de, din
eğitimi de yapılamaz. Aynı şekilde komşuluk ilişkilerinde sevgisizliğin
insanları bunalttığını ve insanların kalabalıklar içinde yapayalnız yaşadığını
herkes bilip görmektedir.
Allah’ı sev ki, Allah’ın kullarını
da sevebilesin. Allah’ın kullarına kin ve nefretle dolu olan bir gönlün Allah’a
dost olması mümkün değildir.
İnsanı, hayvanı, bitkiyi, tabiatı
sevmek insana huzur verir. Etrafımızdaki canlı cansız her şeye sevgi ile
bakabildiğimiz zaman her birinin bizi sevgiyle selamladığını fark ederiz.
İnsan ise bu sevgiye daha çok layıktır. Çünkü insan var olduğu için diğer şeyler
vardır. Her şey insan içindir, insan da Allah içindir.
Peygamberimiz efendimiz bir
hadisinde, Allah’ın hususen himaye edeceği yedi zümreden bahsederken “Birbirini
sadece Allah için seven sayan” insanların da Allah’ın hususi himayesinde
olacaklarını ifade buyuruyor.
“Sevelim
sevilelim dünya kimseye kalmaz.”
Muhsin ÖZDEMİR
Yorumlar kapalı.