Araştırmalar babayla yakın ilişki içinde olan çocukların dil gelişimi ve problem çözme testlerinde daha yüksek puan aldığını, okul başarısının yüksek olduğunu gösteriyor. Ayrıca iyi iletişim içinde olan çocuklar, bulundukları sosyal ortamlarda bilgiye dayalı becerilerini diğer çocuklara oranla daha iyi kullanıyorlar. Babayla oyun ve etkinlik içinde olan çocukların çeşitli testlerden, babalarıyla ilişkileri olmayan, oyun oynamayan çocuklara göre daha yüksek puanlar aldığı biliniyor.
Babalar çocuklarıyla birlikteyken onların çevreyle ilgili keşifler yapmalarına annelere göre daha çok izin veriyorlar. Etkin babalık yapan babaların çocukları, arkadaş ilişkilerinde daha az sorun yaşıyor, kolay arkadaş ediniyor, sosyal becerileri çabuk öğreniyor ve kullanıyorlar. Babalarıyla erken dönemde yakın ve iyi ilişkiler geliştiren çocukların kendilerine güvenli, etraflarında olan bitenleri araştıran, sorgulayan ve büyüdükçe daha iyi sosyal ilişkiler kuran çocuklar olduğu tespit ediliyor. Bununla birlikte, erken çocukluk döneminde babasıyla yakın ve sağlıklı ilişkileri olan çocukların yalan söyleme, istenmeyen davranışlarda bulunma ve depresyon yaşama olasılıklarının diğer çocuklara göre daha az görüldüğü belirtiliyor.
Çocukların iyi beslenmesinde ve oyun oynayıp hareket etmelerine izin verilmesinde babalar önemli rol oynuyor. Çocuklar oyun oynarken babalarının onları izlemesinden ve oyunlarıyla ilgili babalarıyla konuşmaktan büyük keyif alıyorlar. Büyük ve küçük kas gruplarının gelişmesi için babalar çocukların oyun oynamasını, koşmasını, oyun hamurlarıyla oynamasını sağlayarak teşvik edebilir. Ayrıca mutlu çocukların bedensel gelişimleri de daha sağlıklı olmaktadır.
Birçok davranış ve alışkanlığımıza baktığımızda babamız ve annemizi taklit ettiğimizi görürüz. Sorunlara yaklaşım şeklimizde, erkekler-kadınlarla ilgili inançlarımızda, temizlik ve yeme alışkanlıklarımızda anne-babamızda gördüklerimiz etkili olur. Özellikle büyüdükçe ve ileriki yaşlarda şaşırtıcı bir hızla anne babayı model aldığımız davranışlarımıza daha çok yansımaya başlar. Babayla iyi ilişkiler içinde olan bir kız çocuğun özsaygısı ve özgüveni artar. Babasıyla kurduğu kaliteli, sağlıklı iletişim ve derin sevgi bağı kız çocuklarının ileriki yaşantılarında erkeklerle kuracağı iletişim biçimlerinde ve eşiyle iletişiminde etkili olur. Erkek çocukların babayla kurduğu diyaloğun sağlıklı olması erkek rol modelini yaşaması anlamına gelir. Bu model eşiyle iletişimden sorun çözme, duygularını gösterme biçimlerine kadar birçok alanda örnekler sunar.
Birçok araştırmacı ve uzman babaların çocuklarıyla oyun oynamasının çocukların gelişimine özel bir katkısı olduğuna işaret eder. Oyun esnasında çocukla pek çok etkileşim olur. Bu etkileşim sayesinde çocuklar duygularını ve davranışlarını kontrol etmeyi, duruma uygun şekilde duygu ve davranışlarını düzenlemeyi öğrenirler. Babayla oyun oynamak çocuğun kendisini değerli hissetmesine katkı sağlar.
Babalar üç yolla çocukların gelişimini etkiler. Oyun ve davranışlarla doğrudan temas kurarak. Baba çocuğunu kucağına alır, sever, başını okşar, onunla çocuk gibi oyunlar oynar. Efendimiz’in (s.a.v) torunlarını sırtına bindirdiği onlarla oyunlar oynadığı bilinir. Efendimiz’in (s.a.v) çocukla çocuk olduğunu gören sahabilerden Akra bin Habis (r.a) şöyle der: “Benim on çocuğum var. Şimdiye kadar hiçbirini öpmedim.” Bunun üzerine Peygamberimiz, “Merhamet etmeyene merhamet olunmaz” buyurur.
Babanın çocuğa olumlu etki etmesindeki ikinci yöntem ise babanın ulaşılabilir, yani çocuk ona ihtiyaç duyduğunda ona vakit ayırabilir olmasıdır. Üçüncüsü ise çocuğuna karşı sorumluluklarının bilincinde olması ve sorumluluklarını yerine getirmesidir. Çocuğun maddi ihtiyaçlarını karşılamak, evi geçindirmek, okulu ve dersleriyle ilgilenmek gibi…
Boşanma, ölüm veya babanın ilgisiz kaldığı durumlarda baba yokluğu yaşayan ve annenin yetersiz kaldığı çocuklar bazı olumsuz davranışlar sergileyebiliyor. Bazılarında yalan söyleme, disiplinsizlik ve saldırgan davranışlar görülüyor. Bazılar ise sinme diye tanımlanan içe kapanma haline bürünüyor. Böyle çocuklar sosyal hayata ve tanımadığı kişilere mesafeli ve ürkektir, korkuları vardır. Eğer anne, babanın yokluğunu olumlu bir şekilde tolere edemezse bu sorunların yaşanması kaçınılmazdır. Baba figürü bulunmayan evlerde anneye oldukça fazla görev düşer. Baba ailenin kahramanıdır ve söylediklerinden ziyade yaptıklarıyla çocukların zihninde yaşar; olumlu yahut olumsuz… Bu nedenle çocuk yetiştirme hususunda babaların yaklaşımlarını bir kez daha gözden geçirmeleri gerekir.
Peygamber Efendimiz (sav) çocuklara ve ailesine merhamet dolu davranışlarıyla bizlere en üstün modeldir. Efendimiz (s.a.v) mübarek evladı Hz. İbrahim’i sütannesinin evinde sık sık ziyarete gider, şefkat ve merhamet göstererek başını okşar, bağrına basardı. Peygamber Efendimiz’in hizmetkarı Hz. Enes (r.a) onun çocuklara ve ailesine yaklaşımı hakkında şunları anlatır: “Ev halkına Rasul-i Ekrem’den (sav) daha şefkatli, daha merhametli davranan bir kimse görmedim.” Hazreti Ali (r.a) ise şöyle demiştir: “Efendimiz (s.a.v) bize ziyarete gelmişti. O gece bizde kaldı. Hasan ve Hüseyin de uyuyordu. Bir ara Hasan su istedi. Peygamberimiz hemen kalktı ve su kırbasından bir bardak su alıp çocuğa verdi.”
Peygamberimiz (s.a.v) müminlere çocukları arasında adaletle davranmalarını hatırlatmış ve şöyle buyurmuştur: “Allah’tan korkun. Çocuklarınızın size itaatli olmalarını istediğiniz gibi siz de çocuklarınızın arasında adaletle davranınız.” “Allah öpücüğe varıncaya kadar her hususta çocuklar arasında adaletli davranmanızı sever.” Peygamberimiz (s.a.v) çocukların eğitilmeleri ve güzel ahlak ile terbiye edilmeleri üzerinde birçok tavsiyede bulunarak yol göstermiştir. Bu konudaki sözlerinden bazıları:
“Bir baba çocuğuna güzel ahlaktan daha üstün bir miras bırakamaz.”
“Çocuğun, babası üzerindeki haklarından biri ismini ve edebini güzel yapmasıdır.”
Yorumlar kapalı.