Bir değişiklik yapalım bu gün de dedik ve Cemal SAFİ’nin “YAR OLAMADIN” başlıklı şiirini sizlerle paylaşmak istedim. Severek okuduğumuz her satırı duygu yüklü bu güzel şiiri sizin de beğeneceğinizi umuyorum. Ve mutlaka okuduğunuz satırların birinde kendinizi bulacağınızı düşünüyorum.
“Vurduğun her yerden gül biter sanma
Sen beni ilk defa yaralamadın.
Ben sana kul köle olurdum amma
Sen bana bir günlük yar olamadın.
Bu kadar yüklenmek var mı susana
Yerimde olup da çıldırmasana
Ben gönül köşkümü açtım da sana
Sen sokak kapını aralamadın.
Hançerle mavzerle yıkılmazdım da
Süründüm aklımı senle bozdum da
Ben sana yüzlerce roman yazdım da
Sen bana bir satır karalamadın.
On bin de bir kula kısmet olsam da
Kadrimi bilmedin nimet olsam da
Ben senin bağına rahmet olsam da
Sen benim dağıma kar olamadın.
Kalplere şifalar sunan meyvaydım
Her keyfe kedere derde devaydım
Ben senin bahtına gülen ayvaydım
Sen bana ağlayan nar olamadın.
Yıllara mal oldu gözümden düşmen
Ey şimdi aynayla kavgalı düşman
Her zaman mahcupsun her zaman pişman
Sen kendi kendine yar olamadın.”
Beğendiniz değil mi? Mesela “Ben senin bağına rahmet olsam da, Sen benim dağıma kar olamadın.” Ne güzel dizeler. Bazan, genellikle de böyle olur değil mi saygıdeğer okurlar? Siz başkası için “saçınızı süpürge” edersiniz, adeta moda deyimle “kul köle olursunuz, onun için ölürsünüz” ama o sizin için nezle bile olmaz değil mi? Dostça kalın.
Yorumlar kapalı.