Evet,
evet.. tamda ninelerimizin dediği gibi, “renklerin hepsini yaptık, bir
tek fıstıki yeşil kaldı.” Magazin dünyasının, Gezi kalkışması ile
beraber görünürlükleri artan bir çok militan sanatçıyı gerçek niyet ve ideolojileriyle
tanıdık. İçlerinden bir çoğunun “mahalle baskısı”na direnme gücü
gösteremediğinden akıntıya kapıldığını da yine o dünyanın haber kaynakları,
magazin sayfalarından öğrendik. Kimilerini de kendi varsayımlarımızla “alakasız/ilgisiz”
olarak kategori dışı kabul edip kendi vicdanlarımızda akladık. Kendi payıma, bu
vicdani aklamanın zaman içinde isabetsiz örnekleriyle karşılaşmaktan pişmanlık
duydu isem de sanatçı Mahsun Kırmızıgül’ün sergilediği ikiyüzlü militanca
davranışı kadar etkilenmemiştim.
7 Haziran
seçimlerinin kilitlediği parlamentonun yenilendiği 1 Kasım seçiminden önce, “Ben
böyle adaletsiz bir seçim görmedim. Sonuç ne olursa olsun adil olmayan bir
seçim yapılıyor. YSK işlevsiz bir kurum” diye yazıp oyunu HDP’ye
verdiğini açıklayan, geçmişe dönük Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve
Başbakan Ahmet Davutoğlu’nu hedef alan tweetlerini silen Mahsun Kırmızıgül,
geçen hafta attığı uzunca bir tweet zinciriyle tıpkı 1128 akademisyen gibi bölgedeki camileri-okulları yakan, kendisine
destek vermeyen bölge halkını katleden, çocukları ve yaşlıları hedef alan PKK
terör örgütüne tek laf etmeden köşeye sıkışan PKK’ya psikolojik destek vererek “barış
çağrısı”nda bulundu. Devleti “çocuk katili”, Başbakan
Davutoğlu’nu da “zalim” olmakla suçladı.
Tweeter
adresini görmesem, bir KCK/PKK/HDP yöneticisinin yazabileceği doz ve tondaki
terör sevdalısının Mahsun Kırmızıgül olabileceğini inanmazdım/düşünmezdim.
Romantizmden
şiddete mi terfi etti, yoksa ruhundaki şiddeti yıllardır bir romantizm
maskesiyle mi gizledi, tam bir paradoks Mahsun Kırmızıgül’ün bu son hali.
Şeytani bir yöntemle ismi etrafında oluşturduğu sevgi/kabullenmişlik halesini
bir mızrak gibi delip geçen bu son çıkışı; tüm sevenlerini değilse bile,
Anadolu insanının gönlündeki yerini kaybetmesine yeter de artar bile.. sevginin
yerini öfke ve nefretin alacağına kuşku yok.
Onun,
romantizmin doruklarında gezinip “Kardeşlik Türküsü” söylerken ya
da “Mihriban”la geçmiş sevdası olanların gam ortağı olduğu
zamanlar artık mazi oldu. Ona da, onun gibi bugüne kadar kendisini sadece
sanatçı gibi gören biz safdiriklere de Karadenizlinin dediği gibi, “ha buda
bana ders olsun!” demek kalıyor.
Aldanışına
yada öz benliğindeki esas niyetine uygun düşen PKK uzantısı PYD/YPG’ye
batılıların göz kırpması aslında bir illüzyon. Putin Rusya’sının, ABD’nin,
AB’nin, Vatikan’ın, Evangelistlerin, Ortodoksların, Ezidilerin destekliyor
olması, İran’nın yıllardır KCK/PKK/PYD üst yönetimi ile sürdürdüğü ileri
seviyedeki bilgi-silah-lojistik desteğinin hepsi bölgede konjonktürün değişmesi
ile tersyüz olabilecek argümanlar ki, Türkiye eninde sonunda bu konjonktürü
değiştirecek güçtedir. Bugün ılık ılık esn rüzgarlar yön değiştirp
fırtınaya/kasırgaya evrildiğinde, “Kırmızıgül”lerin yıkılmaz zannettikleri
barakalarının enkazı başında ağıt yakacakları günler yakındır.
Sırtınızı
dayadığınız örgütlerin arkasındaki güçlerin elbette stratejilerinde size de bir
yer var. Ama o yer, hiçbir zaman muhayyilenizi esir almış, gözünüzü kör etmiş
bir “rüya ülke” olmayacaktır. Gelecek günlerde geçmiş günleri
mumla arayacaksınız. Mezarlıklar, nice hayalperestin isimsiz taşlarından oluşan
birer ibret ormanı gibi. Romantizminizin son durağını görmek isterseniz, bu
ibret tablolarına iyi bakın. Sizin “Kardeşlik
Türküsü” de tıpkı sizin gibi unutulmuşluğun kaderini yaşayacak.
Savunduğunuzu zannettiğiniz bölge halkı, -belki bundan böyle- Ahmet Kaya Kürtçe
klip çekeceğini açıkladığı için linç edilirken, sahnede 10. Yıl Marşı’nı
söyleyenler arasında yer alan Mahsun Kırmızıgül’ü de hatırlayacak, ona “Unutma
ki barış, ‘Bana terörist destekçisi derler’ diye pısmadan barışı talep
edenlerin omuzlarında yükselecektir, aldırma Mahsun” diyan
Hürriyet gazetesi yazarı Ahmet Hakan
Coşkun’u da..
Yorumlar kapalı.