BAVULUMUZDA NE VAR ?
Yolculuğa çıkarken valizimizi hazırlıyoruz. Lazım olacağını düşündüğümüz her şeyi yanımıza almaya çalışıyoruz. Ahiret yolculuğu ise dönüşü olmayan bir yolculuktur. Akıllı kişi mutlak surette ebediyet valizini en iyi şekilde hazırlamaya, lazım olması muhtemel her şeyi yanına almaya bakar.
Her insan kötü günleri için köşede bir şeylerinin olmasını arzular. Çok zengin olsa da bu düşüncesi değişmez. Bir gün elindeki imkanları kaybedebileceğini, amansız bir hastalığa yakalanıp işi gücü bırakmak zorunda kalabileceğini hesap eder. Bir köşede kötü gün birikiminin olmasını arzular. Nitekim çok zengin bir hayat sürdüğünü bildiğimiz insanların işleri bozulduğunda bile normal bir vatandaştan çok daha rahat bir hayat sürdürebildiğini görmekteyiz. Bunun nedeni, sıkıntılı günleri için bir yerlerde saklı tuttukları tasarruflarıdır.
Varlıklı insanlar bile kötü günler için bir köşede bir şeyler hazır ederken, onlar gibi olmayanlar bunu yapmazlar mı? Elbette yaparlar. Mütevazi bir işletmesi olan ticaret erbabı ile aylıkla geçinen insanlar da ellerinden geldiğince bir köşede birikim oluşturmaya çalışırlar. Dişten tırnaktan artırılan bu birikimle ileride ne yapacaklarına yönelik masum hedefleri vardır. Öncelikle bir ev almak, sonra imkan olursa ayağını yerden kesecek dört tekere sahip olmak, yaşı geldiğinde çocuklarının yuva kurmasına katkı sağlamak… Belki de en önemlisi, elden ayaktan kesildiklerinde nâmerde muhtaç olmadan, kimseye el açmadan, onurlu bir hayat sürmek.
Küçük birikimleriyle yirmi otuz yıl sonra bizim diyebilecekleri bir eve başlarını sokan insanların hissiyatını, bu şekilde ev sahibi olanlar çok iyi bilir. Artık duvarlarına diledikleri gibi çivi çakabilecekleri, istedikleri yerine dolap yaptırabilecekleri, kimseye hesap vermeden tadilat yapabilecekleri bir yuvaları vardır. Yürekleri sevinçle doludur. Hele de ev hanımlarının sevinci… Bunu tarif etmek imkansızdır. Evimiz olacak diye yıllarca eşyalarını yenileyememişlerdir. Varsın mobilyalar eski püskü olsun. Kendi yuvalarına sahip olacaklar ya! Evi nasip eden Allah, mobilyaları da değiştirmeyi nasip eder diye düşünürler.
Tıpkı bunun gibi, modeli biraz eskice de olsa ilk alınan arabanın direksiyon başına geçip ailesine ilk turu attıran insanın aldığı hazza diyecek yoktur. Bir arkadaşım bana, ailesiyle en mutlu olduğu günlerden birinin, aldığı ilk arabayla ailece gittikleri piknik olduğunu söylemişti. Direksiyona şöyle bir kurulduğunu, camı hafif aralayıp bir kaset koyduğunu, vardıklarında itinayla park ettiğini anlatmıştı. Öyle sevinmiş ki şükür namazı kılmış.
Yorumlar kapalı.