Üzerinde durulmaya değer bulduğum konuları not ettiğim listemde öyle bir başlık var ki, gözüme iliştikçe yüreğimin burkulduğu, ancak hızla akıp giden gündemde bir türlü fırsat bulup siz okurlarımla paylaşmak istediğim halde yazamadığım konu, yazımın başlığına aldığım “Babam hafızdı demeye utanırdım” cümlesindeki koskoca bir asrın çürümüşlüğü, kokuşmuşluğu yada en hafif deyimi ile yozlaşmışlığın vurgusunu, o bir asrın tanığından duymak.
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün yemeğine katıldığı için acımasızca eleştirilen Türk edebiyatının en önemli yazarlarından Adalet Ağaoğlu, “Seçilmiş Cumhurbaşkanı’nın yemeğine gitmeseydim, nüfus kağıdımı yırtardım” dedi. İslam’ın cumhuriyetten beri küçümsendiğini belirten Ağaoğlu, babasının hafız olduğunu söylemeye utandığı dönemleri gazeteci Erdinç Akkoyunluya anlattı ve Sayın Akkoyunlu’nun bu söyleşisi, 17 Ekim 2010 tarihli Star gazetesinde yayınlandı.
Ağaoğlu’nun geride bıraktığımız asrı bir edebiyat düşünürü olarak önümüze seren tespitleri, bir bakıma canlı tarihin tanıklığı olarak kayda değer diye düşünüyorum. Kendisine yöneltilen eleştirileri analiz ederken ‘Başörtülüler kamuya giremez’ ve ‘Cumhurbaşkanı’nın eşi türbanlı, oraya gitmem’ sözlerini sakıncalı bulan ünlü edebiyatçı, “İslam cumhuriyetten beri küçümseniyor. ‘Babam hafızdı’ demeye utanıyordum. Eli tespihli adam gördüğüm zaman, onu küçük görüyordum. Oralardan geliyorum. Cumhuriyetin ilk kuşağı olarak böyle düşünüyordum. Böyle düşünmem gerektiğini sanıyordum. 1960’ta da ‘Ordu millet el ele’ diyenlerdendim. Fakat darbeden sonra; darbecilerin yaptıklarını görünce iğrendim ve ürktüm. Annem de başörtülü bir insandı. Hatta ben okula başlayacağım zaman annem teyzeme ‘Nallıhan’a giderken bu kızın başını örtecek miyiz’ diye sormuştur” diyor.
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün davet ettiği yemeğe gittiği için ‘yazar geçinenlerin’ kendisine yapmadığını bırakmadığını hatırlatan Adalet Ağaoğlu, “Seçilmemiş birisi olursa gitmem, o da beni çağırmaz zaten. Seçilmiş cumhurbaşkanı çağırdığı zaman gitmezsem, nüfus kağıdımı yırtmam gerekir. Bu memleket benim. Kendi dilimde yazıyorum. Anadilimde daha iyi yazıyorum. İngilizce yazıp da, başka dile çevrilmeyi bilmiyorum. Kendi anadilimde yazabiliyorum. Ekmek param da burada, her şeyim burada. Seçilmiş cumhurbaşkanına gitmezsem, ülkeden gitmem gerekir. O zaman yapacağım hareket budur. O zaman kendime vatan haini dedirtmeden buradan giderim” derken bazı siyasi aktörlerimizin her sıkıldıklarında önüne geleni vatan haini ilan ettikleri bir süreçte, ihanetin anatomisine dikkatimizi çeken bu ifadesi sanırım bizim toplumun aydınları için bir mihenk taşı olacak niteliktedir.
Anayasa referandumuna ‘evet’ diyen aydınların başında yer alan Ağaoğlu ‘başörtüsü ve çözüme yönelik siyasilerin açıklamalarıyla ilgili olarak, “Yıllardır sorun haline gelen türban meselesinde, yasağa karşıyım. ‘Başörtülüler kamuya giremez’ ve ‘Cumhurbaşkanı’nın karısı türbanlı, oraya gitmem’ denmesini çok sakıncalı buluyorum. Başörtülüler kendi haline bırakılsa, küçük görülmedikleri ve itilip kakılmadıkları için daha sağlıklı bir yol arayacaklardı. Boğaziçi’nde herkes girdi çıktı, kıyamet mi koptu? Bu (sorun) anayasa meselesidir. ‘Başları örtülü mü değil mi’ diye bakmaksızın onları okula almak lazım. Öyle bir sistem kurulsun istiyorum. Kılıçdaroğlu ‘Biz çarşafı çözceğiz’ dedi. Buyur çöz bakalım. Bugün böyle söylüyor başka gün başka türlü söylüyor” diyerek siyasi aktörlerin tutarsızlıklarına, sorunun kemikleşmesine sağladıkları olumsuz tavra dikkat çekiyordu.
Adım adım seçime yaklaşırken yine aynı oyun sahnelenmek isteniyor. Oysa,referandumdan bu yana neredeyse 3 ay geçti, O gün çözümden yana görünenlerin hala geçmişe takılı kaldıklarını, değişime ayak uyduramadıklarını, kendileri için varsaydıkları elitizm hastalığından kurtulamadıklarını görüpte, o aktörlerin sözlerine güven duymak herhalde ahmaklık olur.
Yorumlar kapalı.