Derdin yoksa odunsun, kuru bir ağaç parçasısın bilesin. Odunu da ne
yaptıkları belli; yakıyorlar. Bir mevkide isen, millete hizmet etme gibi
sorumluluğun varsa ve sen hâlâ bırak tomurcuk olmayı, bunu kafana bile
sokmadıysan kusura bakma ama resmen sen “odun”sun.
Oduna da yazık olur, yakacaktır, bir işe yarar, sen ne işe yararsın,
yarıyorsun bir sor kendine Allah aşkına.Tomurcuk derdinde olmak demek,
memleketin derdiyle dertlenmek demek. Makamları, mevkileri laf olsun, havam
olsun, bey desinler, başkanım desinler, müdürüm desinler, yerlere kadar
eğilsinler, izzet, ikram göreyim, itibarım olsun diye doldurdu iseniz vay
halinize. Vay ki ve vay! Allah(cc) yardımcınız olsun.
Ne güzel söylemiş üstad Necip Fazıl;“Tomurcuk derdinde olmayan ağaç,
odundur” diye. İnsan olarak nasıl olmamız gerektiğini bir çırpıda söylemiş,
anlatmış anlayana üstad. Anlamak isteyenler anlamışlardır. Anlamak
istemeyenlere de sözümüz yok. Ama bir şeyler demeli en azından. Demeli ki
anlamazlıktan gelenler yutturduklarını sanmasınlar. Anlamazlıkları birileri
tarafından anlaşılıyor, biliniyor, bilsinler değil mi?
“Meyveli ağacı taşlarlar” bilirsiniz. Size taşlar gelmiyorsa,
bulunduğunuz makama insanlar geldiğinde hâlâ izzet, itibar görüyorsanız,
görevinizle ilgili hiçbir eleştiri almıyorsanız (arkanızdan konuşulanlar hariç)
bilin ki meyvelerinizde bir sakatlık var, tomurcuk derdinde olmadığınızdan
odunlaşmaya başlamışsınız demektir. Ama insanlar dobra dobra yüzünüze karşı
sizi eleştirebiliyor (nezaket sınırları dahilinde tabi), eksiklerinizi
söyleyebiliyorlarsa rahat olun; bu meyve vermek üzere tomurcuklanmaya
başladığınızın güzel işaretleridir.
Bir de kulaklarınızı gerçeklere tıkadı iseniz, kim ne söylüyorsa, yazıyorsa
umurunuzda değil ise, kaldırımları eskitmeye hâlâ devam ediyorsanız; unutmayın
ki bu toprağın bir de altı var, hesap var, kitap var, mizan var; kıldan ince
Sırat var. O zaman kutsal topraklara gitmeniz, isminizin hacı (gerçek
hacılarımızı tenzih ederim) olması bir şeyi değiştirmeyecek, sizi
kurtaramayacak bilesiniz.
Herkesten sakladığınız, kimseler duymasın ayıp(!) olur diye ricalar
ettiğiniz, söz verdik diye bazılarının da sustukları da gün yüzüne çıkar ve
sizin gerçekten bir “odun” olduğunuzu anlayıverir kim bilir? Yıllardır işgal
ettiğiniz makamların, bu makamlarda iken kırdığınız fincanların, devirdiğiniz
çamların, altında vicdan azabından her gece ezim ezim ezildiğiniz herzelerin,
vebalini ödeyemeyebilirsiniz. Bu dünyada acaba ne zaman çağıracaklar diye her
gün erim erim eridiğiniz herzeler, ömrünüz yeterse elbet bu dünyada iken
ayağınıza dolanacaktır unutmayın. Tomurcuk derdi ile dertlenmek dileğiyle hoşça
kalın.
Yorumlar kapalı.