SADAKA NASIL VERİLİR -2-‏

SADAKA NASIL VERİLİR -2-‏

Efendimiz (s.a.v) gizli sadakanın, alenen verilenden efdal olduğunu belirtirdi. Hz. Ömer (r.a) devlet reisi iken sırtında çuvalla erzak taşır, kimliğini gizleyerek onu fakir halka dağıtırdı. İmam Zeynel Abidin Hazretleri geceleri yüzünü bir örtüyle örterek, Medine’de muhtaç ailelerin kapılarına yiyecek taşırdı.

Sadaka verirken gizlice, kimseye sezdirmeden vermeye çalışmak faziletli bir davranıştır. Sadakayı alenen vermenin riya ve şöhret türü hasletlere kapı aralaması hayırlarımızı ziyana uğratabilir.

Hiç kimse, veren el olması sebebiyle, bir başkasının gururunu incitmemeli, yapılan yardım başa kakılmadan yapılmalı, yardımı alan kişiyi aldığına pişman ettirmemeye özen gösterilmelidir.

 Verdiğimiz sadakayı güler yüz ve tatlı dille süsleyerek sunmalı, incitici sorular yönelterek araştıran bir tavırdan kaçınmalıyız. Edebi ve hakkıyla yapılan yardımlar, gözetilen hassasiyetleriyle Hak katında daha bir değer kazanır.

 Bizim kültürümüzde kapıya gelip bir şey isteyenin eli boş çevrilmez. Gelen kişinin Hızır (a.s) olma ihtimali dikkate alınır, az da olsa yardım etmeye çalışılır. Başa gelebilecek belalardan azat olmaya vesile bilinir verilen sadaka.

Sadaka ve yardımlar, toplumdaki bireylerin kalplerini birbirine yaklaştırır. Edebine riayet edilerek yapılan hayırlar, sosyal hayattaki sevgi ve güven bağlarını güçlendirir. O anda infak edecek bir şeyimiz bulunmasa bile, bizden yardım talebinde bulunan kimseleri, söz ve davranışımızla zulmetmeden, hayır dualarıyla uğurlayabiliriz. Güzel bir sözün dahi sadaka olduğunu bildirir Efendimiz (s.a.v). En azından terslemekten çekinip, güzel bir tavır ve söz ile bu kimselerin gönüllerini almaya çabaladığımızda, mahzun bir gönlü hoş etmiş olmanın verdiği huzur içimizi rahatlatacaktır.

 Ecdadımızın davranışları, uygulamaları, gelenek ve görenekleri günümüzde örnek alınabilecek güzel hasletlerdir.İşte bu güzel hasletlerden bazıları :

*Osmanlı toplumunda egemen olan ahlaki yapı ve kalplerdeki incelik hayatın her alanına iz bırakmıştı. Bir sonbahar günü, hali vakti yerinde olan kişilerce, yoksul bir hanenin avlusuna boşaltılan bir araba kömürün, kim tarafından yollandığını şaşkınlıkla soran bir fakire, Abdullah (Allah’ın kulu) cevabının verdirilmesi sıkça rastlanan durumlardandı.