Gündemin
hızına yetişmek imkansız. Dünyanın “küçük bir köy”e dönüştüğü
günümüzde, sadece içerde yaşadıklarımız değil; dışarıda yaşanan ama bir şekilde
ülkemizle/milletmizle/aidiyet bağlarımızla ilintili olayların peşpeşe
sıralandığı, gündem zincirinin halkalarındaki salınımların ışık hızıyla
değiştiği bir zaman dilimindeki bir tek konuya odaklanmanıza izin verilmiyor. Bilişim
çağının “arama motorları” da olmasa, günübirlik notların
arşivlenmesi ötesine geçmek, tüm yaşananları öncesi, anlık olgusu ve gelecekte
evrilmesi muhtemel sonuçları üzerinden -bağlamından koparmadan- yorumlamak,
tarihe not düşmek neredeyse imkansıza yakın güçlükler barındırıyor. Şimdilik “arama
motorları”nın arşivleri, çağın en zengin bilgi depoları olmaya devam
ediyor.
Şüphesiz
geride bıraktığımız günlerin bizim açımızdan gündemin baş sırası “Başkan”
Recep Tayip Erdoğan’ın ABD ziyareti, başdöndürücü görüşme trafiği, ABD Başkanı “topal
ördek” Obama’nın sonradan ortaya
çıkan “Türkiye’de basın özgürlüğü rahatsız edici bir noktaya
sürükleniyor” dediğine ilişkin, daha sonra tevil edilen zırvası ve
Azerbaycan-Ermenistan sınırındaki Moskova destekli sınır provokasyonu idi.
Azerbaycan-Ermenistan
sınırındaki Moskova destekli sınır provokasyonuna ilişkin bu köşede iki yazı
yazdım. ABD Başkanı “topal ördek” Obama’nın sinir bozucu, “tencere dibin kara,
senin ki benimkinden kara” deyişindeki diplomatik nezaketle bağdaşmayan
beyanı, kendi kirli yüzünü görmemize vesile oldu. “Merdi Kıpti mehdin
ederken sirkatin söyler” misali, aralarında Washington Post, New York
Times gibi gazetelerin de içinde bulunduğu ABD basınının önde gelen 38 büyük gazetecilik örgütünün 8 Temmuz
2014’te Obama’ya açık bir mektup yazarak yönetimin gazetecilik faaliyetleri
konusunda ve açılan davalar nedeniyle daha şeffaf davranması ve haberlere
kısıtlayıcı uygulamaların bir an önce sonlandırılması yönünde bir talepte
bulunduğu bu vesileyle ortaya çıktı. Obama yönetiminin eski ABD Başkanı Richard
Nixon’dan bu yana basına uygulanan baskı noktasındaki en saldırgan başkan
olduğunu, Obama yönetimindeki yetkililerin Nixon ya da Bush yönetimlerinde
hayal bile edemeyecekleri kadar sert bir güç kullandığının altını çizdikleri
ifade ediliyor.
Her
okuyucumun Google ya da Yandex gibi arama motorlarından detaylarıyla
bulabilecekleri onlarca örnek vak’a arşivlerde yerini almış, araştırmacılarını
bekliyor..
Onun
için sözü uzatmadan Obama’ya dönüp “sen önce kendi utancınla yüzleş,
kimseye bir şey söyleyecek yüzün mü var?” demektense, Obama’nın bu
ikircikli tutumuna farklı bir çerçeveden bakıp esas kaynağı anlamamıza yardım
edecek bir akıl yürütmenin zihin açıcı bir eksersiz olacağına inanıyorum.
Biraz
daha gerilere gidelim; ABD Başkanı Obama’nın “Başkan” Recep Tayip
Erdoğan hakkında “başarısızlık” ve “otoriterlik”
ifadelerini kullandığına ilişkin yakın çevresi ve ABD basını tarafından
dillendirilen nitelemelerin asıl sebebi bizzat Obama’nın ağzından “Muazzam
bir ordusu var ve onu Suriye’ye istikrar getirmek için kullanmayı reddediyor” diye
gerekçelendirilmişti. İşte Obama’nın asıl karın ağrısı bu; ABD çıkarlarını
korumak adına Batı tarafından “imal edilmiş” DAEŞ terör örgütü
karşısında Mehmetçiğin kanı üzerinden siyasi ve ekonomik çıkar elde etmek. Ona
göre Erdoğan’ın en büyük günahı, Türk Silahlı Kuvvetlerini Amerikan
çıkarlarının jandarmalığını yapmak üzere kullandırtmayışı. Katil Esad ve Batı imalatı
DAEŞ’le bizi cedelleştirip Rusya ile kapalı kapılar ardında kirli pazarlıklara
oturup çıkar paylaşımını istedikleri şekilde biçimlendirmek, Ortadoğuyu da
onlarca yıl içinden çıkılması güç bir cangıla dönüştürmek.. yok öyle yağma
dediğinizde de sizi denklem dışına itecek algı operasyonlarına start vermek.
Olayları
ve olguları uç uca ekleyip büyük resmi bir bütün olarak karşımıza alıp
baktığımızda, “Büyük Şeytan”ın bizden rahatsızlığı’nın asıl sebebi
açıkça görülüyor..
Yorumlar kapalı.