Bir zamanlar cemaatimizden bizleri seven biri vardı. Her namazından çıkışta çaya, çorbaya
davet ederdi. Ben de her seferinde kendisine teşekkür eder, çocuklarımı ve
evdekileri namaza kaldırmam ve okul ve benzeri organizasyonunu sağlamam
gerektiğini söylerdim. O dostumuzun benim bu söylediğimi de tam anlayamadığını
bilir fakat üzerine gitmezdim.
Aslında benim ona söylemek istediğim kısaca şuydu. “Bak Bey abim! Ben bir ev reisi, çocuklarımın
babası, evin reisi konumundayım. Belki ben olmasam da işler yürür ama ev
reisliği başak bir şeydir. Kaygı duyup, dert edinmek, sancısını duyup,
sorumluluk hissetmektir. Bundan dolayı senin çay ikramın, senin adına ve bizim
dostluğumuz adına çok önemli bir şeydir lakin çoluk çocuğumuzla ilgilenip
sorumluluğumuzu yerine getirmemiz ise bunun ötesinde daha büyük bir vazifedir.
Teşekkür ederim” demektir.
İşte bu şekliyle girdim söze ama asıl söylemek istediklerim
bunlardan ibaret değildir. Bu gün çağımız insanın en büyük problemlerinden biri
olan ve namazsız hayatın, düzensiz hayatın açmazlarından olan en baş
problemlerden biridir.
Ferdi hayatın en
önemli yaralarından birine parmak basmak istiyorum. Buradan itibaren idael bir
müslüman hayatından bahsedeceğimizi söylesk yanlış yapmış olmayız. Bu hayat,
benim, senin değil, hepimizin ortak hayatıdır. Dolayısıyla bunu üzerimize almamak,
aslında kendimizden kaçmak ya da kedi kendimizi inkar etmek, aklın dediğini
vahyin dediğini inkar etmek gibi bir şeydir.
İşte “Müslüman ferdin
hayatında yirmidört saat” dediğimiz hayat planı,müslümanca bir yaşamın
olmazsa olmazı, bizim yazımızın ana konu olmuştur.
Bir müslüman ferdin
hayat anlayışında yirmidört saatlik yaşamı üçe bölünmelidir. Aslında haklar
babında böyledir. Namaz vakitlerine göre, diğer ibadetlerine göre bir taksimat
da yapılabilir, hatta bunlar da yersiz denmez. Ama bizim yaptığımız taksimat
dünya ve ahiret önderimiz Hz. Rasülü Ekremin(sav)’in tavsiyesinden ibarettir:
“Rabbinin senin üzerinde hakkı var, nefsinin hakkı var, ehlinin de
hakkı var. Her hak sahibine hakkını ver.”[1]
1- Rabbimiz olan Allah’ın hakkı: Kulun Rabbi ile olan kısımını
teşkil eder. Buna biz Allah(cc.) hakkı da diyoruz.
2. Ehli beyt
dediğimiz ev halkının yani usul ve fürun hakkı,
3.Nefsin hakkı, yani kendi hakkın, bedeninin, ruhunun,
kısaca senin kendi hakkın,
Bu ne demektir?
Bir müslüman bilmelidir ki yeryüzü sahipsiz değil, insan da
başı boş bırakılmış değildir. “Yaratan bilmez mi?” fermanı
ilahisinden de anlarız ki, kulluk ilahi bir proğram dahilinde olur. Bu proğramı
çizen Yaratan ve Terbiye eden Rabbimizdir. Bu proğram tam manasıyla kulluk
çizelgesi şeklindedir. Bu çizelgeye bağlı kalmak ise ibadettir.
Müslüman için “şöyle
disiplinli ve şöyle düzenli kişi” denmesi aslında her müslüman için geçerli
olan bir durumdur. Ne varki müslüman ilahi proğramından saptığı için ve rotadan
çıktığı için plan ve projesi de saptı, buna mukabil şâkül baştan dibe yamuk
görüntü vermeye başladı. Yoksa ilahi proğramından ve ilahi yörüngesinden
çıkmayan her bir müslüman fert, elbette bir düzen ve ahengin insanıdır. Bu
ilahi proğramdan çıkmalardan her biri bir zulmü de beraberinde taşıdığından,
yörüngeden çıkıp proğramını şaşıran insan, kulluk dairesinden de çıkmış ya da
en hafifiyle sapmış demektir. Buradan itibaren de zulüm başlar. İşte bu yönüyle
zülümler şu şekilde cereyan edecektir.
Proğramının birinci bölümünde üzerinde ihlalden dolayı Alah
hakkı bulunan mümin insan, Allahın haklarından birini ihlal edip yapmaz yada
ertelerse işte o zaman günah
işleyeceğinden kendisini ateşe atmış olur ve kendine zulmetmiş olur. Misal,
Zamanında namazını kılmamış ve tutması gereken orucunu tutmamış, vermesi
gereken zekatını vermemiş her müslüman, kendine ya da bir başkasına
zulmetmiş olur.
Ehli beytine ayırması gereken zamanı ayırmadığı için ehline
zulmetmiş olan insan ise şöyle tanımlanabilir. Bir ebeveyn, sorumlu olduğu
kişilerin dini ahlakı ve örfi fiil ve davranışlarını kontrol edip zamanında
gerekli müdahaleleri yapmazsa ehlini bazı yaptırımlar ve ve bazı cezai
işlemlere maruz bırakmış olabilir ki bu ebeveyn tarafından ehline bir zulümdür.
Zamanında namazını kılmasını sağlamadığı evladını aslında cehenneme odun olarak
hazırladığını ve yersiz merhametin de bir zulüm olduğunun farkında olmaması
demektir.
Bir diğer hak ise kişinin bedeninin hakkıdır, ruhunun
hakkıdır. Bir kişi hayatının günlük kısmında kendisine ayırması gereken yeri
kendisi için ayırmıyor da saçını sakalını süpürge ediyor, iyi bir baba ve iyi
bir anne olduğunu düşünüyorsa yine zulmediyor demektir. Eğer kendine yeteri
kadar zaman ayırmıyorsa hasta olur ya da olacak demektir. Hasta olan da yapması
gereken üç haktan üçünü de yapamaycak demektir. Bu ise zulüm değil de nedir?
Sırf bu yüzden dağılan aileler, bozulan yuvalar bilirim. Ya da müslüman ve
mütedeyyin olduğunu söyleyen ve fakat mutsuz olduklarını söyleyen yüzlerce kişi
tanırım.
Sen, bir birey değilsin. Sen bir ailenin sorumluluk sahibi
ferdisin. Sana hep birey dediler. Önce seni Rab’binden kopardılar, sonra da
ailenden kopardılar, son merhalede de seni senden alıp; uyuşturucunun kucağına,
alkolizmin ocağına, fuhşun meta pazarına attılar.
Aslına dön, asıl
yuvana gel. Evet huzur islamda!; Huzur kuranda; huzur asıl formatında,
yaratılış kodlarındadır. Sakın başka şeylerde ve başka kapılarda aramamlısın.
Basri
BEKTAŞ
Tosya
Müftüsü
Yorumlar kapalı.