İçine doğduğumuz şu dünyada neler gelmez ki başımıza? Neler yaşamayız ki? Bin bir duygu yaşarız. Sayısı belirsiz insanla rastlaşırız. Olaylar görürüz. Severiz. Seviliriz. Mutlu ya da mutsuzluklarımız olur. Acılar ve sevinçler sıralarız. Ölülerimiz olur, yeni doğanlarımız. İdeallerimizin vuslatına da kavuşuruz ayrılıklarda yaşarız. Gün gelir aç kalırız gün de gelir her şeyimiz olur. Özleriz, hasret çekeriz. Dağların kaldıramayacağı yükleri omuzlarız. Yeri titretir, dağları toz gibi savururuz. Yüreğimizin en derinlerine batar hançerler. Coşkudan uçtuğumuz vakitlerimiz olur. Dört elle tutunuruz hayata. Bir zaman da gelir hayat o kadar anlamsızlaşır ki… Bu yüzden olmalı ki atalarımız; “Kar yağmadık kış, başa gelmedik iş olmaz.” demişlerdir.
Evet artık sonbahara geldik. Bu sene de hazan değdi mevsime. Güneşin feri kesildi. Rüzgârın soğuk nefesi kendisini hissettiriyor. Bir ıssızlığa hazırlanıyor sanki günler. Geceler ıslık çalıyor esen yellerle birlikte. Artık bu aydan sonra, eğer genetiği bozulmamış ise gülü soldu say. Gelincikleri kayboldu, papatyaları öldü say.Muratları yarım bırakacak bu hazan günleri. Mevsim yaşlılığa işaret ediyor. Yetişmiyor hesaplar. Kısacık ömürde bir şeyler hep eksik kalıyor.
Varlığı paha biçilmez olanlar şimdi neredeler?Gözünüzden esirgediğiniz o nadir ve narin çiçekler, kadim dostlarınız. Hayat herkesi bir yerlere savurmadı mı? Neye talip olsak elimizden aldı götürdü başka yönlere. Dünyanın kanunu böyle çalışıyor çünkü. Hiç şüpheniz olmasın bu yolculukta herkese işleyecek bu kural. Küçükler büyüyecek, büyüyenler yaşlanacak. Çok şeyi yaşatacak ve öğretecek üzerinden geçilen günler. Ömrü ve nasibi olana muhakkak bu hazan değecek.
Fikrinizi biçimlendiren davanız, manasına meftun olduğunuz kıymetleriniz. Hayatınızın kandilleri, en güvenilir en anlamlı olanlar hani neredeler? Ruhunuza hayat veren manevi dinamikler, öğretmenleriniz, hayat biçiminizi temellendiren rehberler bir bir yolculuklarını tamamladılar. Şair diyor ya hani; “İyiler iyi atlara binip gittiler…”
Gün geliyor mevsimler de bitiyor işte. Bahar geçiyor, yaz bitiyor. Kışa merdiven dayıyorsunuz. Olsun!Yeter ki, gönüllere sonbahar gelmesin. Çiçeklerinizi soldurmasınlar. Yapraklarınız dökülmesin. Hayat sizi yanıltmasın. Yeter ki, eliniz boş kalmasın ömrün hazanında. Bu da bir tesellidir sonbaharlarda.
Sizin de ömrünüze hazan değdiğinde içinizde derin sancılar yoksa, hayat anlamını yitirmiş ve boşa çıkmıyorsa… Yüzünüze değen ifadeler sahte gelmiyorsa… Kurnazlık yaptığını sananların maskelerini düşürebiliyorsanız…Kendini çok akıllı zannedenlerin ukalalıklarını görebiliyorsanız… Çok da dertlenmeye gerek yoktur.Aldanmış sayılmazsınız.
Evet ekim, ekme zamanını hatırlatır. Buğdayların toprakla buluşma zamanını. Ömrün ekimi ise tecrübe ve muhasebe zamanının geldiğini haber verir. Geçen yaşların ve ömürden elde kalan dünya günlerinin fani oluşu karşısında çoğu şeyler koca bir yalan gibi gelir insana. Çünkü hayat aldığını bir daha geri vermiyor. Bunu en derin etkisiyle öğrenmişsinizdir çoktan…
Geleceğe güzel ümitler taşımanız ve bir dahaki ekim akşamlarına halisane düşüncelerle yolculuk yapmanız dileklerimle.
Hazanınız kazancınız olsun.
Yorumlar kapalı.