Güzeli arama ve güzelliği yansıtma faaliyeti olarak değerlendirilebilecek olan sanat, medeniyetlerin ana omurgasını teşkil eden; inanç sistemi, ahlâk yapısı ve toplumsal hayatın değerlerinden yansıyan estetik faaliyetidir. Dini açıdan da önemli bir karşılığı olan inanç, ahlak ve amel hakikatlerinin naif bir güzelliğe büründürülerek estetik açından sunulmasıdır. Bir sanat eseri nasıl olmalıdır dersek; ruha hizmet etmelidir. Duyguyu yansıtmalıdır. İlham meleğinin izleri sanatta görülmelidir. Gereksiz çabaların ürünü olmamalıdır.Sanat, zengin fakir ayrımı yapmamalıdır…
Halka rağmen sanatın geleceği, halkla bütünleşen bir gelecek olamaz. Toplumu karşı karşıya getiren, ayrıksı ve aykırı temalara davet eden, sevgi tohumlarını yok eden bir çalışma da sanat olamaz. Sanat, ahlaki yozlaşmayı körüklemek yerine, insana ahlak kazandırmalı, inancı güçlendirmeli ve toplumu eğitmelidir. Yapaylığın adı sanat değildir. Müstehcenliğin adı da yeteneksizliği sanat diye sunmak ve göz boyamaktan başka bir şey değildir.
Peki, sanatın ahlakı var mıdır? Her şeyin ahlakı oluyor da sanatın ahlakı neden olmasın? Ahlaklı olunca sanat yapılamıyor mu? Güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderilen bir Peygamberin (sav) ümmetiyiz. Öyle ise ‘sanatın ahlakı olmaz, ahlaki düşünce altında sanat yapılmaz’ yaklaşımı son derece yanlıştır. Müslüman-Türk Milleti sanatta da sanatçıda da ahlaklı olmayı ister ve bekler.
Pek tabiî ki, dini ölçüye ters düşen, inanca aykırı ve gök gürültüsünden farksız yozlaşmış sanatlara karşı olmak gerekir. Din, vicdan ve inanca rağmen yapılan sanat, bizde sanat olmaktan ötede yani gerilerde durur. Dini ölçülere aykırı olan sanatlara Müslüman mesafelidir. Zira hiçbir şey sanat adına ilahi olanla çakışamaz. En azından bizim inancımız böyle. Batı zaten sanat adı altında birçok fütursuzluk yapabilmektedir. Kötü ise hiçbir zaman örnek olamaz! İnançlı bir insanın temel referansı dinidir. Kaynağını dinden almayan hiçbir çalışma kabule şayan değildir. Zira dinin kuşatmadığı hiçbir alan bulunmamaktadır. Bu yönüyle sanata da kaynaklık teşkil etmektedir. İnsanın fizyolojisinden iç âlemine, kâinattaki dengeden tüm canlı cansız âlemlere kadar kusursuz çalışan ve uyum halindeki bu sistemin bir yaratanı, düzenleyicisi ve sanatkârı elbette vardır. İşte bu güzelliklerden yola çıkarak; görsel, edebi ve çağdaş sanatların güzelliğine yol bulmak için, inanç sisteminin dışında bir mecra aramaya gerek yoktur. Çünkü böylesi şartları zorlamaktan öteye bir yol değildir!
İslam sanatçısının sanattan maksadı, mutlak güzele duyduğu özlemini, kendi yeterliliği ve kabiliyeti oranında eserine yansıtmasıdır. Kendisini en güzel olana bağlılığın hizmetkârı bildiğinden haddini de bilendir. İsterseniz Seyyid Ahmet Arvasi’nin tanımı ile konumuzu tamamlayalım. İslam estetiğini şöyle tanımlıyor; “Kişinin bütün objektif değerlerden sıyrılarak kendi sübjektifliği içinde elde etmiş olduğu bir yolla, merhale merhale mutlak güzele ulaşma çabasıdır.” (Arvasi, 1986: Ol) diyor. İşte olayın özü budur. Bu noktadan hareketle sanat, ahlaksızlığın boy salacağı ve meşrulaştıracağı bir yer olmamalıdır.
Yorumlar kapalı.