Yaratılışı itibariyle sevki ilahi ile hareket eden bir canlı arı. İçgüdüsel yönlendirme ve muazzam bir mekanizmayladonatılmış. İnsan ise; akıl ve fikirle hareket eden ve libidosunu disipline ettiği kadar planlı, disiplinli,düzenli ve dengeli…Her kıssadan bize de düşen bir hisse olduğuna göre; arıların çalışma sistemi, aile içi yaşam biçimleri ve rol paylaşımları da gerçekten ibretliktir. Günümüz buzdolaplarının fikir babalığını, arı kovanlarınınhavalandırma ve soğutma sisteminin yaptığını biliyoruz. Arı danslarının ise, yine yön tayinlerinde önemli ipuçları verdiğini de. Algılamaları, koku tespitleri vb. hususların hepsi yaratılış harikası numunelerdir.
Kraliçe arının yönetim şekli ise; lider odaklı yönetimler için başlı başına emsal teşkil ediyor!Kraliçenin olmadığı bir yapı, varlığını sürdüremiyor. Ayrıca, çalışmaya yönelik olmayan, üretim yapamayan, hasta, sakat ve hazır yiyici konumuna gelmiş her koloni bireyi, kovan içindeki yaşam hakkını da kaybediyor. Koloni üyeliğinden ihraç edilen arı bireyi, daha fazla direnirse bu direncin bedelini hayatıyla ödüyor.Evet bu çalışkan canlılar,katı kurallı ve hepten üretmeye odaklanmış bir hayat formatındadırlar. Ürettiğinin çok az bir kısmını kendi tüketecek kadar tasarruf sahibi ve petekler dolusu bal’ı sahiplerinesunacak kadar da cömerttirler.
Hele ki, kış günlerinde bir araya gelerek öyle kenetlenirler ki birbirlerine; toplumlara yol gösterecek cinsten! Kış salkımı deniyor bu bir araya gelişin adına. Kendi ısıları ile salkımı ayakta tutup bu şekilde kış mevsimini tamamlarlar. Salkımdan düşen ise bir daha toparlanamaz ve aile bünyesinden de kopmuş olur. Bu yapı, bizim içinde birlik olmanın en güzel simgesidir. Bu imgelemden yola çıkarak kendi hayatlarımız için de bir işaret veışık bulabiliriz. Niçin bir araya gelemediğimizi sorgular, ayrışmalar karşısında belki birazcık mahcubiyet duyarız…
Hiç şüphe yok ki, arı gibi çalışkan bir memleketin insanı olan Tosyalıların çalışma azmine diyecek sözümüz yoktur. Tasarruf sahibi oluşlarına da! Pek tabiî ki arıcılıktan Tosya’mızın payına düşen, sadece onların örnek aile yaşamları olmamalıdır. Aynı zamanda; arı gibi üretirken, dengeli bir şekilde tasarruf etmesini bildiğimiz gibi, gerektiğinde tüketmesini de bileceğiz. Yani kendimiz için cimrilik yapmayacağız. Yine gerektiğinde de arılar gibi cömert ve ikram sahibi olmasını da öğreneceğiz.
Ancak benim asıl dikkat çekmek istediğim husus ise; bir arada yaşamanın karşılıklı güvenden geçtiğinin farkına varmak zorunluluğudur. Hem güvenmek hem de paylaşmayı bilmek…Arıcılık sektörünün Tosya ekonomisinde önemli bir yer tuttuğunun farkında mıyız bilmiyorum. Gerek İlçe Tarım Müdürlüğü gerekse Sosyal Yardımlaşma Fonları aracılığı ile yapılan koloni desteğinin meyvelerini, büyük ölçüde almaktayız. Mevsimin azizliğine uğramadığımız zamanlarda bol ve kaliteli bal ürettiğimiz hepimizin malumu. Bu potansiyeli gereği gibi değerlendiremediğimiz de. Arıcılık yapan hemşerilerimiz bir birlik çatısı altında toplanarak entegre tesis kurmuş olsalar, size göre de daha faydalı olmaz mı? Hele de üretilen ballar, bu tesis bünyesinde; gerekli izinleri alınmış, şişelenmiş ve ürün etiketleri üzerine yapışmış olarak halka arz edilse, Tosya’nın ekonomisine de olumlu katkılar sağlamaz mı?Kısacası kara düzen üretim ve pazarlamalar artık son bulmalı diyorum. Tosya arıcısının bal üretimi, bir isim ve marka haline gelip, piyasada hak ettiği pazar payını oluşturabilmelidir. Öyleyse; modern bir arıcılık ve bal üretimi için, pastadan gerekli pazar payını kapabilmek adına yapısal birlikler şarttır. Kurumsallaşmanın olmadığı çalışmaların, günümüz Türkiye’sinde ayakta kalma ve para kazanma şansı yok gibi görünüyor…Arı gibi çalışmanın tek başına yeterli olmadığı, çoğu alanda olduğu gibi bal üretiminde de belirli bir plan, disiplin ve güven ikliminde çalışmaların yürütülmesi iktisadi bir gerçekliktir.
Bal tadında güzelliklerle dolu bir yaşam ve arı cömertliğinde bir iktisadi hayat imkânına kavuşmanızı diliyorum.
Yorumlar kapalı.