Kendisine rağbet edenlere çokça iyiliklerin hediye edildiği istisna bir zaman dilimine girişin ilk kapısındayız. Üç ayların bize ilk hediyesi. Geçmişin hatalarına tövbe ederek arınmak için ömür tarihimizin kaçırılmaz fırsatı. Miladi yeni yıl ile birlikte gelen manevi günlerin müjdecisi. İşte kutsi bir muhasebenin fırsatının sunulduğu müstesna zaman. Bir sonraki yıla ulaşmamız bize gizlenmiş. O yüzden güzel bir niyet ile bu yeni döneme başlayabiliriz. İşte ilk basamak. Bismillah deyip kendimizi yenileme imkânı. Sevinçle ve yeni kararlarla karşılamalıyız bu geceyi.
Maddeci dünyanın içinden geçerken Müslümanlar olarak bizlerde sekülerleşmedik mi? Özümüze çekilen perdelerle hakiki duyguları hissedemez olduk. Yaratıcımızla münasebetimizde kulluğu iliklerimize kadar hissedecek duygudan mahrum kaldık sanki. Akıl ve mantığın kıskacında duygu ve coşku ile sarılamaz olduk mananın gücüne. Derinlerimizden gelen bir istek ile acizliğimizin farkına varıp sahte olmayan bir yalvarış ile boyun bükmeliyiz artık. Dünyadaki oyun ve eğlence dönemimizi geçeli epey zaman olmadı mı? İhlasla yapılmış bir yakarış ile acizliğimizi Yüce Mevla’ya arz etme fırsatıdır Regaip.
Öyle ya!Umut ve korku müminin duygu ve düşünce terazisidir. Müjdeleri karşılıksız değildir Rabbimin. İkram ve lütuf, hazinesinin bolluğundandır. Cömertliğinden şüphemiz yok. Yeter ki bağışlanmak için silkeleyelim kendimizi. ‘Ben geldim Allah’ım’ diyelim. Zira Şanlı Efendimiz de (sav) böyle yapıyordu.
Regaip gecesinde ve üç aylarda;kendimize çok dua eder, namaz kılar, oruç tutar, iyiliklerin her çeşidini yapar, sadaka vermeye özen gösterirsek kazanımlarımız çoğalır. İstikametiz değişir. Manen gıdamız artar ve ruhen sükûnete kavuşuruz. Yine tevbe ve istiğfarda bulunmak, namazlarımızı kazaya bırakmamak, camiye iştirak ederek cemaat ruhunu hissetmek, Allah’ı (cc) ihsan gözü ile anmak, Kelime-i Tevhid ve salavat getirmek, kandil nedeniyle yakınlarımızla tebrikleşmek, hasta ziyareti yapmak, birbirimize hayır dualar etmek ve Kuranı Kerimi okuyup ilahi mesajını anlamaya çalışmak kandilimizin ihyası için yapılabileceklerden sadece bazılarıdır…
Evet, ruhumuzu esir alan dünya hırslarından kurtulamazsak huzuru yakalama ihtimalimiz de yok. Tuzlu su içen insan misalidir şu fani alemin nimet gibi görünen külfetleri. İçimizi karartan illetlerden nimetlere geçiş vaktimiz gelmedi mi daha? Neden ibadet aşkımız yok. Neden ibadetlerimizin zevki kaçmış, hiç düşünüyor muyuz? Gönül dünyamızı bulanıklaştırmış ne kadar çok manevi hastalık vardır. Elbette teşhisi koyacak gönül doktorlarının reçetelerine başvurmak günümüzün en lüzumlu hadisesidir. Başka türlü manevi hayatımızın yörüngesini dengeye oturtamayacak gibi görünüyoruz. Bilmeden mücadele etmemiz olanaksız. Bilene sorma cüretini başaranların izini sürmezsek ömrümüz ziyan olup gidecektir. Halbuki o kadar bol değildir nefes süremiz…
O halde haydi yürüyelim manevi inkılaba.
Yorumlar kapalı.