Sevmenin birden çok alametivardır. Elbette seven sevdiğini düşünür, dillendirir. Adı dilinde pelesenk, sevgisi yüreğinde kördüğüm, aklı fikri her daim onunladır. Kendinden eksik etmediği ve sevdiğine düşkün olan onu diyarından da uzak tutmaz. Sevdiğinin sevdiklerini de sevmeye başlar. Zamanla kişi sevdiğine benzer. Yaşayacağı zorlukları aşmak için bu uğurda yoğun mücadele verir.
Diğer taraftan sevgiyle olan dostluğumuza bakmak lazımdır. Kuvvetli bir bağımızı mı var yoksa zayıf mıyız? Emek veriyor muyuz kolaycı mıyız? Bir duygunun arzusu ile kendisi aynı şey olmayabilir. Bu yüzden sevdiğimiz her ne ise o uğurda bedel ödüyor muyuz, sabır gösterip zorluklarına göğüs geriyor muyuz? En küçük olumsuzlukta sırt dönüp gidiyor muyuz yoksa? Tembellik edip, mücadeleden vaz geçiyor muyuz? Bu uğurda yapılması gerekenler bize yük mü oluyor, ağır mı geliyor? Uzun emekler verip yolumuzu düz mü yapıyoruz, yoksa çubuk mu yoruluyoruz. Tüm bu göstergelerin cevabı sevgimizin ağırlığını da bize ispat eder. Şayet yüksünmüyor, çilemizden zevk alıyor, yıllarca zorluklara katlanıp bu uğurda çile çekmekten kaçınmıyorsak sevmek adına bu olumlu bir işarettir. Sevginin kuvveti ise ondan duyduğumuz duygusal ve manevi zevkle de alakadır.
Kişi sevdiği için bin bir bedel öder.Onun için faydalı bir şeyler yaparsa bundan zevk alır. Sevmenin mutluluğu, külfetlerden de lezzet almayı, zorluklardan ürkmemeyi, zorunlu kılar. Sevileni üzenler seveni de üzer. Sevilenin kızdıkları sevenin de kızdıkları arasında yer alır. Laftan çok ortaya çıkan duruş sevginin aleniyeti yani onun alametidir.
Lakin zaman maddeci, insanlar çorak topraklar gibi. Sevgi çölde sahibini arayan mecnun! Duygu Kaf dağının ardındaki Zümrüdü Anka kuşu. Onu ortaya çıkarmak buzdağını eritmek kadar zor.
Yarım kalan türküler, alıp da verilemeyen nefesler gibidir kimi zaman sevgi. Umutların ve acıların otağı, hasretlerin buruk ocağı, zamanın kucağı sevginin yatağıdır. Zamansız ve mekânsız ummandır sevmek. İnsan sevmek, vatanı sevmek, bayrağı sevmek, ilahi olanları sevmek…
Sevmek herşeyin mayası, sevdayı taşımak ise koca bir yürek işi. Acısına katlanmak büyük sabır, nimetini toplamak büyük hasat! İşte bu yüzden diyoruz ki; sevgi bilmektir, sevdiğini, duymaktır, hissetmektir, sezmektir, anlamaktır, anlaşmaktır. Affetmektir. Zaaf göstermektir, katı olmamaktır sevdiğine. Sevilenle kimisinde konuşarak, kimisinde susarak anlaşmaktır hem de bin bir lisan ile. Bazen en vahşi tartışmaların mecrasıdır sevmek, isyan bayraklarının göndere çekildiği, bazen de en iyi iletişimle şaha kalkmaktır. Konuşmak, anlaşmak ve ifade etmekle anlaşılır sevgi. Bazen de konuşmadan susarak zamanın ve mekânın sınırlarını aşarak yol almaktır sevgi çağlayanında. Sevgi zamanında vakit önemsiz, mekân kuşatıcı, duygu aşkın, beklenti hudutsuz, kaygı yersiz, özveri tarifsiz, kabına sığmaz bir volkandır insanoğlu…
Bedeli ödenmiş sevgilerin size nimet olarak dönmesini, sevdiklerinizin ise hiçbir zaman külfet olmamasını dilerim.
Yorumlar kapalı.